Numer inwentarzowy: T.E-09.04
Inne nazwy: Dziura pod Kominową, Dziura przy Ścieżce
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1225 m n.p.m.
Wystawa otworu: SW
WGS84: N49.236617, E19.874146
WGS84: N49d 14.1970m, E19d 52.4488m
WGS84: N49d 14m 11.8s, E19d 52m 26.9s
UTM: Easting 418044, Northing 5454370, Zone 34
Dolina Kościeliska, w prawym orograficznie zboczu Wąwozu Kraków, w stoku opadającym spod Upłazkowej Turni.
Drogi dojścia
Z dna wąwozu Kraków podchodzimy żlebem, jak do jaskiń w rejonie Arkady T.E - 09.07. Mijamy jego zwężenie, pod którym położone są otwory Arkady, Nad Arkadą T.E - 09.05, Szczeliny przy Arkadzie T.E - 09.06, a po drugiej stronie Schron przy Arkadzie T.E - 09.25 i podchodzimy 25 m wyżej - do podnóża zamykającej żleb skałki. Idziemy na prawo 15 m i u stóp jej ściany spotykamy owalny otwór groty o wymiarach 1,5x1,9 m. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Grotę stanowi prosty, poziomy korytarz o przekroju na początku owalnym i rozmiarach zmniejszających się ku końcowi. Po 4 m odgałęzia się w prawo stromo do góry krótka (ok. 6 m), ciasna rura. Opada ona po 3 m, łącząc się ponownie z głównym korytarzem. Grota jest wymyta na szczelinie w obrębie wapieni malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Namuliska przy otworze skąpe, tworzy je gleba, dalej występuje glina z gruzem. Według Wójcika (1960b, 1966a, 1969a) występują tu scementowane i luźne, piaszczysto-żwirowe osady rzeczne o bardzo zróżnicowanym składzie określonym dokładnie w pracy z 1966 r. Na powierzchni namuliska są znaczne nagromadzenia kości. Występują nieliczne nacieki grzybkowe.
Grota wilgotna, po opadach woda kapie ze stropu i spływa po ścianach. Przewiewu brak, światło sięga do końca.
Roślinność zielona występuje około 3 m od otworu.
Występują pająki, ćmy, muchy, komary i pająki W grocie często przebywają kozice - widać ich odchody i ślady racic na namulisku. W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ E. Sobiepanek-Krzyżanowska zebrała w dniu 13 lipca 1977 r. w grocie następującą faunę:
Opiliones: Ischyropsalis manicata, Plathybunus bucephalus (1 );
Gastropoda: Helicigona cingulella(przy otworze), Clausilia dubia(przy otworze);
Diptera: Heleomyza serrata(1 );
Diplopoda: Strongylossoma stigmatosum (1 , przy otworze);
Coleoptera: Cantharidae larwa(przy otworze).
Historia
Historia badań
Wójcik badał osady i podał skład litologiczny materiału okruchowego występującego w grocie oraz wyniki analiz granulometrycznych i krzywych uziarnienia osadów (Wójcik 1960b,1966a). Pobrana ze środkowej części głównego korytarza próbka osadów znajduje się w zbiorach Muzeum Ziemi PAN w Warszawie. Badania fauny prowadzone były w 1977 r. przez E. Sobiepanek-Krzyżanowską.
Historia eksploracji
Przy wejściu do groty widać kilka napisów np. daty 1925, 1938, "B.S. 1939" oraz "Grom Jan". Dokumentują one zwiedzanie groty (bądź jej partii przyotworowych) w okresie międzywojennym. W latach 50-tych znana ona była grotołazom zakopiańskim o czym świadczy umieszczenie jej w spisie jaskiń Wąwozu Kraków (jako Jaskini przy Perci) w archiwalnym inwentarzu S. Wójcika. Pierwsza publikowana wzmianka o grocie znajduje się w pracy Wójcika (1960b). W pracy tej używa on nazwy "Dziura przy Ścieżce". Natomiast w publikacji z 1966 r. grota występuje pod nazwą "Dziura pod Kominową".
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację groty w dniu 10 lipca 1977 r. sporządziła R. Kardaś przy współpracy M. Kardasia i E. Kuźniak, a w lipcu 1994 r. materiały powtórnie zgromadziła I. Luty, dokonując pomiarów przy współpracy J. Pośpiech. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Wójcik, Z. 1960b (wysokość względna otworu, osady, pod nazwą Dziura przy Ścieżce); Wójcik, Z. 1966a (wysokość otworu, osady - pod nazwą Dziura pod Kominową i Dziura przy Ścieżce); Wójcik, Z. 1968 (wzmiankuje pod nazwą Dziura pod Kominową); Wójcik, Z. 1969a (dane morfometryczne i geologiczne, osady - pod nazwą Dziura pod Kominową); Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Wójcik, S. 1959 "Inwentarz jaskiń tatrzańskich" (wymienia w spisie jaskiń wąwozu pod nazwą "Jaskinia przy Perci"); Sobiepanek-Krzyżanowska, E. 1979 (fauna).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty | Regina Kardaś
