Jaskinia pod Wierchem

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-11.15
Inne nazwy: K-13
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1773 m n.p.m.
Wystawa otworu: N

Dane morfometryczne

Długość: 12.0 m
Deniwelacja: 4.0 m (+4.0 m )

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.239451, E19.899433
WGS84: N49d 14.3671m, E19d 53.9660m
WGS84: N49d 14m 22.0s, E19d 53m 58.0s
UTM: Easting 419889, Northing 5454658, Zone 34

Lokalizacja otworu

Dolina Miętusia, QWielka Świstówka, najwyższej, I półce przecinającej ścianę Twardych Spadów.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Idąc czerwonym szlakiem z Doliny Kościeliskiej na Czerwone Wierchy podchodzimy pod Gładkie Upłaziańskie. W miejscu, gdzie szlak przecina ostatni wyraźny żleb spadający do Małej Świstówki, schodzimy ze szlaku i trawersujemy Szerokie wyraźną, nieznakowaną percią biegnącą nad skałami urywającymi się do Małej Świstówki i Dziurawego, aż do niewielkiej skałki, w której znajduje się otwór Jaskini Marmurowej (T.E - 11.05), a następnie wprost w dół kilkanaście metrów niewybitnym trawiastym żlebkiem na szeroki, porośnięty roślinnością zachód (I półka). Zachodem tym idziemy około 70 m, otwór znajduje się w skałkach nad półką, w ich zagłębieniu za wyraźnym żebrem skalnym na prawym (zachodnim) krańcu półki. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

Opis wg Rutkowskiego (1972e):

      "Otwór jaskini jest niewielki (wys. 1,5 m), trójkątny. Wprowadza on do szczelinowego korytarza, zakończonego prożkiem z zaklinowanych głazów, wysokości 2 m. Poprzez zacisk w górnej części prożku przedostajemy się do bardzo ciasnego korytarzyka kończącego się niedostępną szczeliną.

      Jaskinia została utworzona w wapieniach dolomitycznych triasu środkowego" jednostki Ździarów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów). Namulisko stanowią głównie wanty oraz gruz skalny, przy otworze z domieszką gleby i gliny. Jaskinia jest wilgotna, ze szczeliny końcowej wycieka stale strużka wody. Występuje wyraźny przewiew. "Światło dzienne dociera do podnóża prożka z zaklinowanych głazów. Dotąd też sięga obfita roślinność zielona - głównie mchy. " Fauna nie była obserwowana.

Historia

Historia eksploracji

"Jaskinia została odkryta i zwiedzona po raz pierwszy przez M. Rutkowskiego (SW PTTK) i P. Podobińskiego" (Koło Jaskinioznawcze PTTK - Zakopane), prawdopodobnie w drugiej połowie sierpnia 1971 r.

Historia dokumentacji

Plan i opis jaskini opublikował Rutkowski (1972e). Brak danych o metodzie i instrumentach użytych do pomiaru jaskini. W materiałach archiwalnych Rutkowskiego (1970-71) znajduje się adnotacja "Plan wykonany bez użycia busoli i taśmy", jednak szkice i napisane w dzienniku kierunki wykazują znaczne różnice w stosunku do opublikowanej dokumentacji, jest więc możliwe, że ta ostatnia została wykonana w oparciu o późniejsze pomiary.
Pomiary sytuacyjno-wysokościowe otworu jaskini wykonał zespół Koła Naukowego Geodetów AGH pod kierunkiem W. Borowca w dniu 14 sierpnia 1981 r. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Rutkowski.

Bibliografia

Rutkowski, M. 1972e (opis inwentarzowy, plan, przekrój); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Kardaś, R.M. 1985f (lokalizacja na rysunku ściany, dane morfometryczne i historyczne); Jaskinie TPN 1996 (plan, przekrój, opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś