Jaskinia pod Ostrewką

  Otwór główny o kształcie odwróconej gruszki, ma około 2,5 m wysokości i około 1,3 m szerokości; otwór górny jest okrągły, o średnicy około 0,5 m. Nad progiem wejściowym wiedzie stromo do góry korytarz z wielką, długą na 3 m wantą na dnie. W jego stropie uchodzi krótka rurka prowadząca do otworu II. Po około 4 m od progu docieramy do małej komory o wymiarach 2,5x2 m. Na wprost zablokowana jest ona rumoszem, z prawej strony po odgarnięciu kamieni można przejść przez zacisk do stromej, prowadzącej do góry pochylni, zablokowanej po 5 m zawaliskiem w stropie.

  Z komory na prawo wstecz dochodzimy pod jednometrowy prożek, nad którym wznosi się kilkumetrowy, bardzo ciasny, myty ciąg, zakończony kominkiem. Omijając prożek ciasnym przełazem na prawo, można wejść z powrotem do głównego korytarza - odnoga ta uchodzi oknem w jego ścianie.

  Jaskinia została wymyta na szczelinach w wapieniach mezozoicznych jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Jej ściany są gładkie, we wstępnej partii zwietrzałe, głębiej pokryte naciekami grzybkowymi. W bocznym kominku widać zagłębienia wirowe. Namulisko stanowi gruz wapienny z domieszką gliny oraz duże wanty.

  Jaskinia jest sucha. Światło dociera na odległość około 5 m od otworów. Przewiewu nie wyczuwa się.

  W otworze występują nieliczne rośliny kwiatowe, głębiej, do zacisku - roślinność bezzieleniowa. Faunę reprezentują owady troglokseniczne, m. in. motyle Triphosa dubitata.