WGS84: N49.247395, E19.912304
WGS84: N49d 14.8437m, E19d 54.7382m
WGS84: N49d 14m 50.6s, E19d 54m 44.3s
UTM: Easting 420839, Northing 5455527, Zone 34
W lewym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki, w upłazie Zagonnej Turni, w jej NE ścianie.
Drogi dojścia
Niebiesko znakowanym szlakiem wiodącym zboczem Skoruśniaka docieramy do źródełka w Żlebie Wodniściak: Stąd nieco na lewo i do góry perciami zwierzęcymi idziemy przez gęsty las do Przełęczy Siwarowej, dalej przez młodniki ku SE, do małej turniczki obrywającej się w stronę Doliny Małej Łąki, położonej po lewej (or.) stronie Żlebu Kamiennego. Z siodełka oddzielającego tą turniczkę od pierwszych skałek Zagonnej Turni kierujemy się kilka metrów ku SE i dalej niewyraźnym żlebkiem na południe, aż do skałki w kształcie zęba (ma ona około 20 m wysokości). Na prawo od niej, u podnóża niewysokiej ścianki znajduje się północno-zachodni otwór Jaskini nad Korytem T.D-10.2. Jest on ukryty w trawach, niewidoczny nawet z bliska. Przechodzimy głównym ciągiem tej groty, do jej wschodniego otworu. Stąd około 15 m idziemy na wprost trawiastą, eksponowaną płasienką, aż do poszukiwanego otworu. Znajduje się on u podnóża małej ścianki ograniczającej ww. płasienkę od południa. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór o kształcie zbliżonym do trójkątnego ma 1,2 m szerokości i 0,9 m wysokości. Prowadzi on do niskiego korytarza, lekko opadającego na początku. Po 4,5 m od otworu, za wyraźnym obniżeniem stropu, znajduje się mała komórka. Stąd do góry, przez ciasny przełaz można dotrzeć do sali zawaliskowej o wymiarach 4,5x7x2 m, nazwanej przez odkrywców Złomiska. Z sali na prawo w dół biegnie kilkumetrowy, ciasny korytarzyk zablokowany wantami.
Jaskinia rozwinęła się na dwóch szczelinach tektonicznych w wapieniach malmo-neokomu łuski Turni Rabowskiego (seria wierchowa). Ma ona charakter zawaliskowy, jedynie korytarzyk końcowy jest myty. Ściany i strop są zwietrzałe. W korytarzyku końcowym występuje mleko wapienne. Namulisko buduje gruz wapienny, przy otworze nieco gleby.
Światło dociera do przełazu przed salą. Jaskinia jest wilgotna, wyczuwa się bardzo silny przewiew spod want w sali i z korytarzyka końcowego.
Roślinność sięga do około 1,5 m od otworu. Przy otworze rozwijają się rośliny kwiatowe reprezentowane m in. przez kwiatowe: Chrysosplenium alternifolium, Cardamine amara, Primula elatior, Arabis alpina, Arabis Halleri, Saxifraga aizoides, Salix reticulata (oznaczenia M. Kropiwnickiej). Rosną też paprocie, mchy, wątrobowce, glony i porosty.
W jaskini występują owady, bywają też nietoperze, gryzonie i inne zwierzęta. Przy otworze znaleziono sierść i odchody kozic, a nieco głębiej kości nietoperzy i większych zwierząt.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta w dniu 22 czerwca 1959 r. przez grotołazów zakopiańskich: M. Kruczka i S. Wójcika. Odgruzowali oni wówczas przejście do sali Złomiska. Nieco później grotołazi zakopiańscy prowadzili prace eksploracyjne w końcowym korytarzyku. Pierwszą wzmiankę o odkryciu zamieścił Rudnicki (1959b), a opis groty i szkic położenia otworu opublikował Habil (1961).
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w 1975 r. wykonano szkic położenia otworu na podstawie ciągu busolowego przeprowadzonego pod kierownictwem P. Kulbickiego. W dniu 11 sierpnia 1985 r. dokumentację jaskini sporządziła I. Luty przy współpracy M. Kropiwnickiej (M. Kropiwnicka oznaczyła też florę okołootworową). Pomiary przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu wykonał zespół Naukowego Koła Geodetów AGH pod kierownictwem W. Borowca w dniu 17 sierpnia 1981 r. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Rudnicki, J. 1959b, Wójcik, Z. 1960g, [Krygowski, W.] x.y. (informacje o odkryciu); Wójcik, Z. 1960b (wzmianka, lokalizacja na szkicu); Habil, W. 1961 (opis położenia i jaskini, szkic położenia otworu); Wójcik, Z. 1966a, 1968 (wzmianki, niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapkach); Burkacki, M., Kropiwnicka, M. 1976 (wzmianka o pracach inwentaryzacyjnych); Borowiec, W. i in. 1977,1878 (dane morfometryczne); TATRY POLSKIE 1984 (błędna lokalizacja na mapie 1:10000); Gradziński, R. i in. 1985a (niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Luty, I. 1988 (nowe dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i rysunku ściany, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Wójcik, S. 1959 - sprawozdanie (wzmianka o odkryciu oraz przeprowadzeniu pomiarów); Wójcik, S. - Inwentarz (wymienia).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
