Numer inwentarzowy: T.D-12.13
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1442 m n.p.m.
Wystawa otworu: NW
WGS84: N49.246638, E19.917883
WGS84: N49d 14.7983m, E19d 55.0730m
WGS84: N49d 14m 47.9s, E19d 55m 04.4s
UTM: Easting 421243, Northing 5455437, Zone 34
W północnej ścianie Wielkiej Turni, w Łamanym Żlebie (Żlebie z Matką Boską), około 4 m nad 3 otworem nr 3 Tunelu Małołąckiego T.D-12.12, na półeczce w prawej or. ścianie żlebu.
Drogi dojścia
Z Wyżniej Polany kierujemy się przez suche koryto potoku w stronę Żlebu Zagon. Idziemy stromo w górę porośniętymi młodnikiem piargami, trzymając się prawej (or.) strony. Powyżej młodnika mijamy połączenie piargów schodzących ze Żlebu Zagon i Żlebu pod Matką Boską. Dalej, mijając duży, samotny głaz, kierujemy się ku widocznemu otworowi Tunelu Małołąckiego T.D-12.12, który znajduje się kilka metrów ponad podnóżem ściany. Jaskinia stanowi dogodne ominięcie pierwszych, trudnych progów Żlebu pod Matką Boską. Początkowo idziemy do otworu nr 1 Tunelu Małołąckiego i następnie przez jaskinię do jej otworu nr 2. Stąd dnem żlebu wspinamy się na 8-metrowy próg (III), a znad progu - na półeczkę przy otworze. Trudniejsza droga (III+, IV) wiedzie dnem żlebu. Zwiedzanie łatwe, dojście wymaga wspinaczki.
Opis jaskini
Za szczelinowym otworem rozwija się pochyła komora o wymiarach 8x5 m. Z jej najniższego punktu biegnie ku E bardzo ciasny korytarzyk, po kilku metrach zwężający się w niedostępną szczelinę, być może łączący się ze szczelinowatym kominkiem w okolicy trzeciego otworu Tunelu Małołąckiego T.D-12.12. W górnej części komory ku SE odchodzi ciasny, szczelinowaty kominek, zwężający się po 1 m w szczelinę niemożliwą do przejścia.
Jaskinia, o genezie tektonicznej, rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów) na międzywarstwowej szczelinie 90°/35°N. Dno stanowi lita skała.
Cała jaskinia jest w zasięgu rozproszonego światła padającego od otworu. Jej mikroklimat zależy od warunków atmosferycznych panujących na powierzchni. Jaskinia jest sucha.
W okolicy otworu nie występuje roślinność zielona. Wewnątrz jaskini spotyka się liczne owady.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta 5 lipca 1960 r. przez M. Kruczka i S. Wójcika z STJ Zakopane. Po raz pierwszy wzmiankuje o niej Habil (1961) podając właściwą lokalizację jaskini, jednak (omyłkowo?) zamieszczając opis topografii Tunelu Małołąckiego T.D-12.12
Historia dokumentacji
Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Wysokość otworów określono ciągiem azymutalno-taśmowym (28 września 1976 r.) w nawiązaniu do wysokości kapliczki w Żlebie Zagon, odczytanej z mapy topograficznej Tatry Polskie 1:10.000 (1984). Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracował J. Grodzicki.
Bibliografia
Habil, W. 1961 (szkic orientacyjny położenia otworu, opis położenia); Kropiwnicka, M., Burkacki, M. 1976 (wzmianka o udokumentowaniu); Borowiec, W. i in. 1977, 1978 (dane morfometryczne); Zembrzuski, J. 1979 (wymienia) Gradziński R. i in. 1985a (niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Luty, I. 1988 (dane morfometryczne i historyczna, szkic lokalizacji); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Jerzy Grodzicki
