Numer inwentarzowy: T.E-11.07
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1448 m n.p.m.
Wystawa otworu: W
WGS84: N49.240675, E19.905311
WGS84: N49d 14.4405m, E19d 54.3187m
WGS84: N49d 14m 26.4s, E19d 54m 19.1s
UTM: Easting 420319, Northing 5454788, Zone 34
W prawym orograficznie zboczu Doliny Miętusiej, w Wielkiej Świstówce, u podnóża północno-zachodniej ściany Ratusza Mułowego. Otwór znajduje się w linii spadku poniżej otworu Jaskini pod Dachem T.E-11.08, na tej samej szczelinie co on.
Drogi dojścia
Szlakiem wiodącym z Doliny Kościeliskiej w kierunku Przysłopu Miętusiego docieramy do miejsca, z którego zaczyna on wznosić się na zbocze Doliny Miętusiej. Stąd podążamy nieznakowaną drogą dnem tej doliny, aż pod Wantule, następnie pod nimi wzdłuż cieku na lewo około 100 m i dalej przez Wantule do góry ku SW niewyraźną percią, którą przed wojną prowadził szlak turystyczny (zachowały się na drzewach niebieskie znaki). Docieramy tą percią pod ściany, następnie ku S, do Wielkiej Świstówki. Z dna Wielkiej Świstówki do góry po piargu, wprost do otworu, bez trudności. Jaskinia jest niezwykle ciasna.
Opis jaskini
Otwór o kształcie trójkątnym ma 1 m wysokości i 0,6 m szerokości. Prowadzi do prostego, wznoszącego się lekko, szczelinowego korytarza. Po 5 m korytarz przegradza wielka wanta o wysokości 2 m. Ponad nią szczelina jest niezwykle ciasna (19-30 cm szerokości). Kończy się ona po 11 m równie ciasnym, kilkumetrowym kominkiem
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów, jednostka Organów) na szczelinie tektonicznej o kierunku WNW-ENE. Namulisko przy otworze buduje głównie rumosz wapienny, w głębi - nieco gliny.
Szczelina jest sucha; woda opadowa szybko ścieka niżej. Przewiew zależny jest od warunków atmosferycznych, zwykle niewyczuwalny. Światło sięga do około 8 m w głąb jaskini.
Rośliny kwiatowe i mchy występują przy otworze, a nieco głębiej - porosty. We wstępnej części korytarza znaleziono ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Brak danych o odkryciu jaskini. Mogła być znana grotołazom zakopiańskim, którzy w końcu lat pięćdziesiątych prowadzili intensywne poszukiwania w Wielkiej Świstówce. Później używana była jako miejsce składowania śmieci przez zespoły wspinające się ścianą Ratusza Mułowego oraz odwiedzające wyżej położone jaskinie. Pierwszą publikacją dotyczącą Jaskini nad Piargiem jest ilustracja do notatki Rodzińskiego (1963).
Historia dokumentacji
W ramach prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w dniu 11 lipca 1979 r. dokumentację jaskini sporządziła I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego. Pomiary szczeliny (bez komina) przeprowadzono przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Według informacji ustnej W. Wiśniewskiego komin końcowy ma 15 m wysokości, jednak w 1981 r. A. Sadowska przebyła 4,5 m komina i stwierdziła, że kontynuuje się on jeszcze kilka metrów, lecz nieco dalej jest zbyt wąski do przejścia. Pomiary sytuacyjno-wysokościowe otworu wykonał w dniu 14 sierpnia 1981 r. zespół pod kierownictwem W. Borowca. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Rodziński, R. 1963 (lokalizacja na zdjęciu Koziego Grzbietu); Kardaś, R. M. 1982b (lokalizacja na rysunku); Borowiec W. i in. 1977, 1978 (dane morfometryczne); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie 1:10 000, bez nazwy); Jaskinie TPN 1999 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
