Numer inwentarzowy: T.E-11.61
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1589 m n.p.m.
Wystawa otworu: NW
WGS84: N49.240227, E19.906276
WGS84: N49d 14.4136m, E19d 54.3766m
WGS84: N49d 14m 24.8s, E19d 54m 22.6s
UTM: Easting 420388, Northing 5454737, Zone 34
Dolina Miętusia, jaskinia znajduje się we wschodniej części Ratusza Mułowego, kilkanaście metrów powyżej otworu Jaskini Lodowej Litworowej.
Drogi dojścia
Dnem Dolinki Litworowej schodzimy nad krawędź progu, gdzie poniżej dużego bloku skalnego odnajdujemy biegnącą w lewo ścieżkę. Po około 20 m trawersu ścieżka przecina skalisty, eksponowany teren (trudności III, przydatna lina) by po około 3 metrach znowu wejść w trawy. Stąd, kierując się do góry, po kilkunastu metrach osiągamy szukany otwór.
Opis jaskini
Szczelinowy otwór o wymiarach 1,8x5 m prowadzi do wąskiego i stosunkowo wysokiego meandra, opadającego do namuliska, wypełniającego korytarz po strop.
Jaskinia została wymyta na szczelinie o przebiegu N-S w wapieniach robaczkowych triasu środkowego (anizyku) serii wierchowej fałdu Czerwonych Wierchów (jednostka Żdziarów) Na ścianach występują zagłębienia erozyjno-korozyjne.
Dno pokrywa na przemian autochtoniczny, ostrokrawędzisty gruz i gliniaste namulisko o dużej zawartości piasku i żwiru, osiągające za rozszerzeniem korytarza znaczną miąższość.
Jaskinia jest lekko wilgotna, przewiewu nie jest wyczuwalny. Światło sięga około 6 m od otworu.
Roślinność przyotworowa to głównie trawy i zioła oraz paprocie, w głębi występują mchy, glony i porosty.
Faunę reprezentują owady (m.in. muchówki, motyle i komary) oraz pająki.
Historia
Historia eksploracji
Otwór jaskini odkryli 11 lipca 1960 r. M. Kruczek i S. Wójcik (Koło Jaskinioznawcze PTTK Zakopane). Jaskinię uważali za górny, zamulony otwór leżącej niżej Jaskini Lodowej Litworowej E-11.10. W latach 1992-93 r. grotołazi z Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego podejmowali (bez efektu) próby przekopania namuliska na końcu jaskini.
Historia dokumentacji
Dokumentację jaskini sporządziła w dniu 10 października 1991 r. A. Antkiewicz przy współpracy M. Lorczyka i Cz. Zabrzeńskiego (wszyscy SKTJ). Pomiary wykonano busolą Freiberg i taśmą parcianą. W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich PTPNoZ w dniu 21 lipca 1998 r. dane ponownie zebrała I. Luty przy współpracy R. Cygana; stwierdzono wtedy wyraźny postęp w przekopywaniu końcowego namuliska - w stosunku do stanu z 1991 r. korytarz był dłuższy o około 6 m. Zaktualizował M. Lorczyk (2009 r.).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Kardaś, R.M. 1982b (wzmianka, lokalizacja na szkicu ściany); Kardaś, R.M. 1985f (wzmianka, lokalizacja na szkicu ściany). Jaskinie TPN 1999 (opis inwentarzowy, plan);
Źródła
Rajwa, A; 1996 (o odkryciu i eksploracji).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Marek Lorczyk | Anna Antkiewicz | Izabella Luty
