Numer inwentarzowy: T.E-11.55
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1760 m n.p.m.
Wystawa otworu: N
WGS84: N49.239402, E19.908497
WGS84: N49d 14.3641m, E19d 54.5098m
WGS84: N49d 14m 21.8s, E19d 54m 30.6s
UTM: Easting 420549, Northing 5454643, Zone 34
Dolina Miętusia, w północnym stoku Koziego Grzbietu, w linii spadku drugiego otworu Jaskini Koziej, 30 m niżej. Otwór znajduje się po lewej orograficznie stronie płytkiego, skalistego żlebu, pod małą skałką.
Drogi dojścia
Dojście jak do Jaskini Koziej TE-11.11. Z doliny Kościeliskiej podążamy czerwonym szlakiem na Ciemniak. Ze szlaku turystycznego z Chudej Przełęczy trawersujemy zboczem Twardego Upłazu w kierunku Doliny Mułowej, schodzimy do niej na morenę ograniczającą od północy Kocioł Mułowy, jej grzbietem osiągamy prawe orograficznie zbocze Doliny Mułowej. Stąd podchodzimy trawiastym stokiem w kierunku Machajówki i przekraczamy grań na stronę Doliny Litworowej. Z grani schodzimy skośnie w prawo w dół około 10 m, a następnie trawersujemy w prawo (w kierunku grani głównej) u podnóża niewielkich ścianek skalnych, i po około 30 m osiągamy pierwszy otwór Jaskini Koziej. Trawersując dalej jeszcze około 100 m na podobnym poziomie zauważymy kilka metrów powyżej podstawy ścianek charakterystyczny wystający głaz. Nieco poniżej niego znajduje się drugi otwór Jaskini Koziej, niewidoczny z dołu. Otwór znajduje się 30 m niżej, w linii spadku drugiego otworu, po lewej orograficznie stronie płytkiego,skalistego żlebu, pod małą skałką.
Opis jaskini
Za skośnym i wąskim otworem o wymiarach 1x0,3 m znajduje się podłużna salka o nachylonych ścianach. Na jej końcu znajduje się wąskie przejście do poprzecznego korytarza, który w prawo biegnie do góry i kończy się po kilku metrach w zawalisku, natomiast w lewo po 2 metrach urywa się 2,5 m studzienką. W jej dnie znajduje się niemożliwa do przejścia szczelina.
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu autochtonicznej serii wierchowej na pęknięciach równoległych do stoku, o przebiegu NNW-SSE.
Namulisko tworzy autochtoniczny, ostrokrawędzisty gruz, z domieszką humusu w sąsiedztwie otworu i gliny w dalszej części.
Światło sięga do końca pierwszej salki, w jaskini wyczuwa się przewiew powietrza. Jest mokra, nad ostatnią studzienką występuje niewielki deszcz podziemny.
W otworze występują mchy i porosty, współczesna fauna nie występuje. We wstępnej salce znaleziono czaszkę niedźwiedzia.
Historia
Historia eksploracji
Otwór jaskini zloka¬lizowany został 6 czer¬wca 1986 r. przez P. Pryczka (kierownik), S.Kotarbę, Z. Kowalczyka i R. Pilaka (Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego).
19 czerwca A. Madej, R. Hechsman i E. Matysiak oczyścili wejście do jaskini, następnie eksplorowanej przez kolejne zespoły KKTJ:
26 czerwca 1986 r. S. Kotarba (kierownik), A. Lazar, P. Pryczek
29 lipca 1987 r. R. Hechsman (kierownik), A. Lazar, E. Zbyrtek
12 sierpnia 1987 r. M, Zahel (kierownik), A. Lazar
14 sierpnia A. Lazar, R. Rojek
30 sierpnia A. Lazar (kierownik), S. Kotarba i K, Marek kończą eksplorację, docierając
na dno studzienki.
Historia dokumentacji
Dokumentację jaskini sporządziły w dniu 23 września 1998 r. A. Antkiewicz i A. Pazdej (Sądecki Kub Taternictwa Jaskiniowego), pomiary wykonano busolą Freiberg i taśmą parcianą. Zaktualizował M. Lorczyk (2009 r.).
Plan opracowała A. Antkiewicz.
Bibliografia
Kronika 1986d (informacja o odkryciu i eksploracji; Kronika 1987c (o eksploracji); Kotarba, S. 1990 (o odkryciu); Jaskinie TPN 1999 (opis inwentarzowy, plan i przekrój).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Marek Lorczyk | Anna Antkiewicz
