Numer inwentarzowy: T.E-07.09
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1510 m n.p.m.
Wystawa otworu: N
WGS84: N49.242322, E19.848143
WGS84: N49d 14.5393m, E19d 50.8886m
WGS84: N49d 14m 32.4s, E19d 50m 53.3s
UTM: Easting 416161, Northing 5455033, Zone 34
W północnym stoku masywu Kominiarskiego Wierchu, w górnej partii ramienia odchodzącego ku Raptawickiej Turni
Drogi dojścia
Idziemy z Hali na Stołach ścieżką wiodącą przez Przełęcz Ku Stawku na Kominiarski Wierch, do miejsca, gdzie ścieżka dochodzi do wielkiej wnęki pod pionowymi skałami. Od wnęki schodzimy ok. 20 m żlebem w kierunku Żeleźniaka; na wysokości pierwszych świerków trawersujemy na wschód wzdłuż ściany masywu. Po około 80 metrach docieramy do otworu jaskini, na granicy stoku i ścian skalnych. Poniżej otworu znajduje się nyża głębokości ok. 1 m. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór ma kształt eliptyczny, o wysokości 1,3 m i szerokości 0,5 m. Korytarz prowadzący od otworu w głąb ma kształt nieco spłaszczonej rury, zwężającej się ku końcowi. Po 11 i 20 metrach napotykamy niewielkie prożki; od głównego korytarza odchodzi kilka ciasnych odgałęzień zwężających się szybko do 20 - 30 cm. Korytarz kończy się całkowicie zamulonym zwężeniem.
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu autochtonicznej serii wierchowej. W głębi korytarza występują dobrze wykształcone nacieki grzybkowe. Namulisko we wstępnej części (do pierwszego prożka) gliniaste, nasycone wodą, dalej - z domieszką autochtonicznego gruzu wapiennego.
Jaskinia wilgotna, woda spływa w małych ilościach po nachylonej, zachodniej ścianie. Światło sięga do pierwszego prożka.
W przyotworowej części korytarza występują drobne rośliny zielone, najdalej (do 5 m) sięgają mchy. W okolicy drugiego prożka spotyka się trawy i mchy, najprawdopodobniej wymyte z górnych, wąskich korytarzyków, mających przypuszczalnie łączność z powierzchnią. W końcowej partii jaskini znajdują się kości nietoperzy i innych drobnych ssaków.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta w 1967 r. przez A. Duczmal i J. Nickowskiego z Sekcji Grotołazów AKT Poznań (Rösler, 1969). Członkowie tego klubu podjęli próbę przekopania końcowego korytarza, jednak bez rezultatów.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w lipcu 1976 r. dokumentację jaskini sporządził J. Szaran przy współpracy W. Burkackiego. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracował J. Szaran.
Bibliografia
Rösler, A. 1969 (informacja o odkryciu, wysokość otworu); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie bez podania nazwy); Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Rösler, A. 1976 (krótki opis jaskini).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Jan Szaran
