Jaskinia Mechata

     Półokrągły okap nakrywa wstępną niszę, za którą ciągnie się wysoki korytarz. Po pokonaniu dwóch niskich prożków z want dochodzimy do rozszerzenia korytarza. Osiąga on tu swoją maksymalną wysokość (około 6 m). Na ścianach występują polewy naciekowe. Do końcowej, niskiej części korytarza dostać się możemy po pokonaniu progu o wysokości 3,4 m.

    Do dalszych partii przedostajemy się przez niski przełaz pod prawą ścianą w pobliżu progu, lub nieco dalej krótkim korytarzem wchodzącym pod próg i łączącym się w prawo z kolejną salką. Jest to niska (do1,5 m) komórka z rumowiskiem skalnym. Przy jej końcu niskie przejście między wantami prowadzi w dół do obszernej salki z wielkimi wantami na dnie. Na ścianach tej sali występują wymycia. Podczas kartowania obserwowano tu niewielkie ilości lodu. Pod przeciwległą, w stosunku do wejścia do sali ścianą, ciasny otwór między wantami prowadzi do małej studzienki o głębokości 2,3 m. Podczas prac inwentaryzacyjnych ściany jej pokryte były lodem tworzącym polewy i stalaktyty. Z dna studzienki prowadzi krótki, ślepy korytarzyk między wantami.

    Jaskinia rozwinięta jest prawdopodobnie w wapieniach malmo-neokomu paraautochtonicznej serii wierchowej. Prosty, szczelinowy korytarz głównego ciągu łączy się partiami zawaliskowymi z obszerną salką, w której oprócz zawalisk widoczne są wyraźne ślady przepływu wód. Namulisko stanowią głazy i gruz.

     Jaskinia jest wilgotna, woda kapie ze stropu, 13.07.1976 r. obserwowano występowanie lodu. Światło sięga do pierwszego prożka z want.

     Roślinność pod okapem obfita, dalej - we wstępnych partiach korytarza - duże ilości mchów. W niskiej salce z rumowiskiem występowały rośliny bezzieleniowe. We wstępnych partiach występują owady.

    Badania E. Sobiepanek (OW PTPNoZ) wykazały występowanie w lipcu i sierpniu 1978 r. szeregu okazów:

Diptera: Trichocera maculipennis, Mycetophila ruficollis, Heleomyza captiosa, Copromyza ciacidalis, Copromyza nigrina,