Otwór jaskini ma kształt pionowej szczeliny wysokości 5 m i szerokości rzędu 1,5 m w dolnej części. Parę metrów od wejścia przechodzimy nad zaklinowanymi blokami skalnymi. Stąd można iść w dół lub w poziomie na wprost. Idąc w dół korytarz obniża się i zwęża, na zakręcie w lewo przechodzi w zacisk, pod którym po 8 m osiągamy dno sali kiedyś pokryte lodem w całości, obecnie lodu prawie nie ma.
Idąc prawie w poziomie widocznym na wprost korytarzem częściowo otwartym od dołu osiągamy na jego końcu zakręt w lewo. Doprowadza on nas do małej salki, z której przez 9 m studzienkę (zjazdem) dostajemy się do wspomnianej już sali.
Ma ona około 15 m długości. W lewo do góry znajduje się prożek kończący się niedostępną szczeliną. Także z lewej strony znajduje się wejście do wysokiego meandra z lodospadem w dnie. Po paru metrach zjazdu lodospadem korytarz obniża się i po około 25 m osiągamy Zacisk Zakopiańczyków, który pokonujemy górą, nad wantą. Dalej meander ma średnio ponad 2 m wysokości i prowadzi przez kilka niewielkich progów do rozwidlenia, gdzie w lewo do tyłu odchodzi Korytarz pod Lodospad, a na wprost prowadzi główny ciąg jaskini.
Korytarz pod Lodospad ma 90 m długości. Po 5 m od odejścia od ciągu głównego meandrem można posuwać się zarówno dołem jak i górą. Dołem po 16 m dochodzimy do szczeliny zablokowanej zawaliskiem. Idąc do góry po kilkudziesięciu metrach wysokiego korytarza osiągamy salę z dnem pokrytym lodem, kończącą Korytarz pod Lodospad. Występuje tu bogactwo nacieków lodowych: kolumny lodowe, stalagmity i sople, zasłony, lód naścienny. Po paru metrach dno sali łagodnie wznosi się podchodząc pod znacznej miąższości "warstwowany" lód, około 5 m grubości. Lód ten tworzy również, w tej części sali, strop (listopad 1996). Wracamy do rozgałęzienia. Biegnący na wprost meander początkowo rozszerza się, potem zwęża i urywa Pierwszą Studnią o głębokości 10 m (P.10). Z dna studni w kierunku SE biegnie ciasna szczelina, która po kilku metrach zwęża się w Zacisk Nietoperzy. Poniżej zacisku korytarz doprowadza nad dwa, kolejno po sobie następujące progi 4 i 3 m. Dalej korytarz rozszerza się i urywa się Kaskadami, które mają łącznie 19 m głębokości. Po paru metrach zjazdu mijamy skalny most, pod którym znajduje się pochyła sala z 2,5 m kaskadą, a następnie ostatni, 4 m próg. Tu znajduje się drugi most skalny, za którymi widać 2 okienka. W lewo można dojść do równoległego do ciągu głównego, krótkiego, biegnącego w dół korytarzyka, który po paru metrach wpada do Drugiej Studni. Biegnący w górę boczny korytarzyk prawdopodobnie nie był dotychczas badany.
Pod mostem rozpoczyna się zjazd do Drugiej Studni (P.15). Dno studni jest lite, płaskie, usłane rumoszem skalnym, częściowo zalane płytką wodą. W dół odchodzi korytarzyk urywający się Trzecią Studnią (P.22). Komin widoczny w stropie nad studnią kończy się po kilkunastu metrach (licząc od górnej krawędzi studni) zalaną zaciekami szczeliną nie do przejścia. W ścianie studni, w niewielkim wymyciu po lewej stronie znajduje się wylot kominka z opisanego już wcześniej Meandra (patrz opis Jaskini Ptasia Studnia w części 2: Studnia Palidera-Syfon Końcowy drogą odkrywców).
Dno Trzeciej Studni od połączenia z Ptasią Studnią oddziela 3 m przewieszony prożek. Z miejsca połączenia obu jaskiń odchodzi w lewo wznoszący się korytarzyk, który po 18 m kończy się ścianą pokrytą polewami. Zakrywają one częściowo istniejące pod spodem namulisko piaszczysto-żwirowe. Nieco przed końcem, po lewej stronie pod stropem korytarza odchodzi wznoszący się do góry korytarzyk, który po kilku metrach całkowicie wypełniają polewy naciekowe.
Pozostałe informacje o jaskini oraz plan znajdują się w opisie Jaskini Ptasiej Studni.