Filipczańska Szczelina

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.B-24.02
Gmina: Poronin (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1090 m n.p.m.
Wystawa otworu: SW

Dane morfometryczne

Długość: 4.0 m
Deniwelacja: 2.0 m (+2.0 m )

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.273268, E20.080350
WGS84: N49d 16.3961m, E20d 04.8210m
WGS84: N49d 16m 23.8s, E20d 04m 49.3s
UTM: Easting 433104, Northing 5458241, Zone 34

Lokalizacja otworu

Dolina Filipki, w skałach południowego zbocza Filipczańskiego Wierchu.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

idziemy niebieskim szlakiem turystycznym wiodącym Doliną Filipka na Rusinową Polanę aż do połączenia Filipczańskiego Potoku i Złotego Potoku. Tu opuszczamy znakowaną drogę i kierujemy się w górę Filipczańskiego Potoku. Po przejściu trzeciego mostka na potoku podchodzimy zalesionym zboczem Filipczańskiego Wierchu wprost w górę. Wznosimy się około 65 m ponad dno doliny i dochodzimy do pasa skał; w nich znajduje się dobrze widoczny otwór Groty Filipczańskiej nad Mostkiem. Otwór Filipczańskiej Szczeliny znajduje się 5 m powyżej otworu wspomnianej groty. Dojście i zwiedzanie trudne, wymaga użycia sprzętu i technik alpinistycznych. Najlepiej dostać się do niej zjazdem z trawiastego zachodu znajdującego się ponad obiema jaskiniami. Spod otworu Groty Filipczańskiej nad Mostkiem idziemy pod skałami w kierunku północno-wschodnim około 20 m i trawiastym zachodem w prawo skos w górę dochodzimy po kilkunastu metrach do miejsca dogodnego do zjazdu, położonego około 7 m powyżej jaskini.

Opis jaskini

  Otwór stanowi szczelina o szerokości 0,8 m i wysokości 4 m, zwężająca się ku górze. W jej górnej części znajduje się zaklinowany kamień. Za otworem szczelina wznosi się, by po 4 m zakończyć się.

   Schronisko rozwinęło się w jasnoszarych dolomitach triasu środkowego serii reglowej dolnej. Jest to krasowo poszerzona szczelina tektoniczna, ta sama, na której rozwinęła się Grota Filipczańska nad Mostkiem. Ostateczny kształt nadały obiektowi procesy wietrzenia mrozowego. Ściany szczeliny są lite. Na spągu znajdują się kamienie i gruz skalny. Światło dzienne sięga do końca. Jest sucha, w całości znajduje się w zasięgu zmian atmosferycznych.

  W otworze występują porosty, mchy i paprocie oraz kilkuletni klon. Obserwacji fauny nie prowadzono.

Historia

Historia eksploracji

Obiekt mógł być znany pracownikom leśnym lub geologom prowadzącym tutaj prace. Nie zaobserwowano jednak żadnych śladów wcześniejszego zwiedzania.

Historia dokumentacji

Szczelina została odnaleziona 8 lipca 2000 r. przez A. Ciszewskiego, A. Gajewską, K. Recielskiego i E. Wójcik. Dokumentację sporządzili w dniu 17 września 2000 r A. Gajewska i K. Recielski przy użyciu busoli Sisteco i taśmy parcianej. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.).

Bibliografia

Jaskinie TPN 2002 (plan i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Krzysztof Recielski