Numer inwentarzowy: T.E-13.12
Inne nazwy: JM2
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1560 m n.p.m.
Wystawa otworu: SW
WGS84: N49.244122, E19.927689
WGS84: N49d 14.6473m, E19d 55.6613m
WGS84: N49d 14m 38.8s, E19d 55m 39.7s
UTM: Easting 421953, Northing 5455148, Zone 34
Dolina Małej Łąki, w prawym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki (Niżniej Świstówki), u podnóża Mnichowych Turni.
Drogi dojścia
Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki, następnie skręcamy na prawo, do Niżniej Świstówki. Idziemy dalej obniżeniem pod Mnichowymi Turniami obserwując podnóże ich ścian. Docieramy w pobliże drugiego (licząc od dołu) dużego stożka piargów sypiącego się spod tych ścian, skręcamy na lewo i podchodzimy stromym trawniczkiem ograniczającym piarg od południa, w kierunku szczytu stożka. Dolny otwór poszukiwanej dziury znajduje się w ścianie, tuż nad piargiem (nad 1,2-metrowym prożkiem). Otwory widać ze ścieżki. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Dolny otwór ma 1,2 m szerokości i 0,4 m wysokości; wymiary górnego otworu: 0,8x0,8 m. Korytarzyk łączący oba otwory wznosi się stromo. Tworzy on ucho skalne rozszerzające się w głębi w małą komórkę.
Dziura powstała w wapieniach malmu należących do wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów). Namulisko buduje drobny gruz z domieszką gliny, a przy otworach - gleba. Są też duże wanty.
Korytarzyk jest wilgotny. Przewiew zależy od warunków atmosferycznych panujących na powierzchni. Światło dociera do końca. Florę okołootworową reprezentują głównie mchy i porosty oraz nieliczne egzemplarze roślin kwiatowych. Występują owady.
Historia
Historia eksploracji
Brak wzmianek o tym obiekcie w literaturze speleologicznej do czasu zinwentaryzowania go.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację dziurki sporządziła w dniu 28 lipca 1978 r. I. Luty przy współpracy M. Lasoty. Wykonano wówczas również pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowego. Pomiary przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Burkacki, M. 1984 (informacja o zbadaniu i udokumentowaniu); Luty, I. 1989b (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i rysunku ścian Mnichowych Turni, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty