Dziurawa Nisza w Jatkach

    Wielki otwór (szeroki na 15,3 m, wysoki do około 4,5 m) prowadzi do płytkiej na 1 do 2,5 m, głównej niszy skalnej, od której odchodzą boczne odnogi. W południowym krańcu niszy głównej widać otwór o kształcie zbliżonym do półkolistego (1,3x0,6 m). Wiedzie on ku SSW, do lekko meandrującego, mytego korytarzyka o długości 3,8 m. W odległości 3 m ku N znajduje się otwór o wymiarach 0,9x0,5 m, prowadzący do następnego korytarzyka (3,2 m długości), rozdzielonego przy końcu. Zaraz za otworem jego strop podnosi się do wysokości 2 m. Następny otwór, położony 3 m dalej, ku N, jest półkolisty (1,2x0,6 m) i wiedzie do małej komórki, rozszerzającej się w głębi do 2 m. Przy północnym krańcu niszy głównej, odchodzi za szerokim na 4 m otworem, obszerna, wysoka nisza. Sięga ona na około 4 m w głąb skały i w głębi rozszerza się do około 7 m Przy jej SW ścianie widać duży blok skalny, tworzący półkę o wysokości 1,4 m.

    Dziurawa Nisza w Jatkach rozwinęła się w dolomitach triasu środkowego serii reglowej. Ściany są zwietrzałe, kruche, w korytarzykach południowych występują drobne nacieki grzybkowe. Dno jest prawie poziome. Namulisko w niszy głównej buduje gleba, drobny gruz skalny i wielkie bloki urwane spod okapu. W bocznych korytarzykach i niszach oprócz gruzu i gleby występuje żółty osad gliniasty (szczególnie dużo jest go w korytarzyku południowym).

    W niszy głównej i w korytarzykach południowych jest sucho (po opadach nieco wilgotno), natomiast w komórce i niszy północnej po deszczu intensywnie kapie woda (w niszy północnej pada deszcz podziemny). Nisza główna jest widna. Światło rozproszone sięga do bocznych odnóg, jedynie końcowa część korytarzyka południowego jest ciemna. Przewiewu w bocznych odnogach nie wyczuwa się, natomiast w niszy głównej zależny jest on od warunków pogodowych panujących na powierzchni terenu.

    W niszy głównej rozwijają się rośliny kwiatowe oraz paprocie i mchy, które sięgają też nieco w głąb bocznych odnóg. Występują ślimaki i nieliczne owady.