Numer inwentarzowy: T.E-08.19
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1204 m n.p.m.
Wystawa otworu: W
WGS84: N49.236904, E19.865791
WGS84: N49d 14.2142m, E19d 51.9475m
WGS84: N49d 14m 12.9s, E19d 51m 56.8s
UTM: Easting 417436, Northing 5454411, Zone 34
Dolina Kościeliska, na lewym orograficznie zboczu Wąwozu Kraków, w północno-wschodnim ramieniu Zbójnickiej Turni.
Drogi dojścia
Od miejsca, w którym z dna Wąwozu Kraków odchodzi na lewo szlak do Smoczej Jamy T.E-08.07, idziemy jeszcze 20 m w górę wąwozu i skręcamy na prawo. Trawiastą półką biegnącą ukośnie u stóp przewieszonych skał, dostajemy się na strome, lesiste zbocze. Idziemy nim w pobliżu skał około 15 min. do góry niewyraźną percią, aż do miejsca, skąd widać na prawo skalne żebro odchodzące od turni w grzbiecie Żaru, a na lewo, w górze, częściowo zasłoniętą smrekami ścianę, w której znajduje się obszerny otwór Jaskini Poszukiwaczy Skarbów T.E-08.18. Poszukiwany otwór znajduje się u podnóża skałki, nad małym prożkiem (1 m), około 10 m na lewo (ku NE) od tej jaskini. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór o kształcie soczewki ma 0,9 m szerokości i 2,3 m wysokości. Prowadzi do wysokiego (do 5 m) i wąskiego (0,3-0,5 m), szczelinowego korytarza. Nad otworem widać okno – ciasne przebicie do powierzchni. Szczelina rozdzielona jest kilkoma mostami skalnymi o różnej wielkości. Korytarz kończy się ślepo po 11 m.
Jaskinia rozwinięta jest na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Jej ściany są kruche, pokryte naciekami grzybkowymi. Dno płaskie, zasłane namuliskiem gliniasto-piaszczystym z domieszką gruzu, przy otworze widoczna martwica. Wójcik (1960b) podaje, że w osadzie allochtonicznym dominują piaskowce seisu i kajpru oraz kwarc, częściowo w postaci silnie scementowanych nacieków.
Światło sięga prawie do końca. Grota jest wilgotna, bez przewiewu.
Rośliny, głównie mchy, wątrobowce i porosty występują do ok. 2 m od otworu.
Faunę reprezentują motyle Triphosa dubitataoraz pająki, a przy otworze – ślimaki.
Historia
Historia badań
Wójcik (1960b, 1966a) zbadał osady.
Historia eksploracji
Grota znana była od dawna. Jej ściany przy otworze pokryte są znakami poszukiwaczy skarbów. Pierwszą wzmiankę o nich i o jaskini zamieścił Zwoliński (1923).
Historia dokumentacji
Plan i opis inwentarzowy datowany na 13.09.1951 r. opublikował Kowalski (1953a). W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację sporządziła w dniu 12 sierpnia 1987 r. I. Luty przy współpracy A. Gajewskiej. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Zwoliński, T. 1923 (wzmianka); Kowalski, K. 1953a (plan i opis inwentarzowy); Kowalski, K. 1955a (niektóre dane morfometryczne); Wójcik, Z. 1960b (opis osadów); Wójcik, Z. 1966a (lokalizacja na mapkach, w tym geologicznej, niektóre dane morfometryczne); Wójcik, Z. 1968 (lokalizacja na mapce); Wójcik, Z. 1969a (lokalizacja na mapce, niektóre dane morfometryczne i geologiczne); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie 1: 10 000); Gradziński, R. i in. 1985a (lokalizacja na mapie, dane morfometryczne); Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
Wójcik, S. 1959 Inwentarz Jaskiń Tatrzańskich (wymienia).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
