Dziura za Smrekiem w Zawiesistej

Otwór ma 1,5 m szerokości i około 2 m wysokości. Prowadzi do poziomego, na początku obszernego korytarza, w którym po kilku metrach następuje zwężenie do 0,3 m na odcinku 1 m. Tu ciąg rozdziela się na dolny i górny. Na wprost, a za zwężeniem, nad 0,8 m prożkiem z zaklinowanej wanty, korytarzyk gwałtownie rozszerza się tworząc małą, zakończoną ślepo komórkę. Południową ścianę wspomnianego uprzednio zwężenia dolnej części korytarza tworzy 1,4-metrowy próg, nad którym wznosi się pod powierzchnię terenu stromy korytarzyk czy raczej pochyły, owalny w przekroju (0,6x0,75 m) kominek, zamknięty zawaliskiem.

    Jaskinia rozwinęła się w wapieniach liasu (dolna jura) płaszczowiny reglowej choczańskiej, na szczelinie o kierunku WNW-ESE. Są to silnie zbrekcjowane, czerwone, kruche wapienie o spoiwie wapnistym, żelazistym. Ściany są kruche. W kominku występują kruche nacieki grzybkowe i cienka warstwa mleka wapiennego. Namulisko buduje głównie czerwona glina oraz autochtoniczny materiał wapienny różnych frakcji, przy otworze - z domieszką humusu. Osady w kominku są mniej obfite, domieszkę w nich stanowi gleba namywana szczelinami z powierzchni.

    Jaskinia jest sucha. Przewiewu nie wyczuwa się. Ciemna jest jedynie komórka i końcowy fragment kominka.

    W otworze rośnie duży świerk, którego korzenie widać na powierzchni osadów w głębi korytarza. Korzenie innego świerka można też obserwować w stropie kominka. W otworze rozwijają się ponadto roślinny kwiatowe oraz sięgające do 4 m mchy, glony i porosty.

        Faunę reprezentują liczne owady troglokseniczne m. in. motyle Scoliopteryx libatrix, Triphosa dubitata, różne gatunki pająków, kosarze i in. Zwraca uwagę duże skupienie pająków Meta menardi, szczególnie licznie gromadzących się w kominku i komórce na końcu korytarza.