Drogi dojścia
Ze szlaku wiodącego z przełęczy Kondratowej na Giewont trawersujemy do Szczerby pomiędzy głównym wierzchołkiem a Długim Giewontem. Od strony Doliny Małe Szerokie znajduje się w przełęczy bezodpływowe zagłębienie. Jego dnem podchodzimy ku wschodowi, przechodzimy przez bloki wapienne w wyższej części i dochodzimy do kończącej zagłębienie trawiastej dolinki między granią a bocznym, wapiennym grzbiecikiem. Około 20 m od jej wschodniego krańca w niewielkim zagłębieniu znajduje się pionowa studzienka, stanowiąca otwór Dziury w Szczerbie I (T.D-13.03). Około 20 m przed jej otworem przekraczamy spiętrzenie bloków, w osi zagłębienia dwa duże wapienne bloki tworzą trójkątny załom - w jego dolnym lewym rogu niepozorny otwór prowadzi w lewo w dół do szukanego schroniska. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Za otworem znajduje się niewielka, niska salka, której ukośnie nachylony strop buduje wielki blok wapienia. Schronisko powstało wśród bloków zawaliska w obrębie leja krasowego, który utworzył się na kontakcie wapieni i dolomitów triasu środkowego (anizyku) z wapieniami doggeru i malmu (jura) (seria wierchowa, fałd Giewontu). Dno utworzone jest przez autochtoniczne bloki i gruz wapienny. Światło sięga do końca, przy otworze występują mchy.
Historia
Historia eksploracji
W literaturze Dziura w Szczerbie II nie była wzmiankowana do czasu opublikowania inwentarza (Jaskinie TPN 2002b).
Historia dokumentacji
W trakcie prac inwentaryzacyjnych OW PTPNoZ jej dokumentację wykonał 21 lipca 1979 r. R.M. Kardaś przy współpracy H. Wachowiak. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian, klinometrem Freiberg oraz taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R.M. Kardaś.
Plan opracował R.M. Kardaś.
Bibliografia
Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś