Drogi dojścia
Z dna doliny, około 200 m na południe od ścieżki sprowadzającej z Jaskini Mroźnej skręcamy w pierwszy wyraźny żleb i podchodzimy nim pod śliski próg. Z nad progu kierujemy się nieco na lewo do góry, na przełączkę za balkonikiem, przez którą przechodzi perć. Tuż za przełączką schodzimy nieco ku północy i pod małą skałką w lesie odnajdujemy otwór. Dojście uciążliwe, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór pod wielkim okapem (około 7x5 m) prowadzi do płytkiej nyży, utworzonej w wapieniach triasu środkowego jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Ściany nyży są spękane i zwietrzałe, namulisko stanowi przeważnie gleba, jedynie w głębi występuje gruz wapienny i wielkie bloki oderwane od stropu.
Nyża jest sucha widna i bez przewiewu. Rozwijają się w niej rośliny zielone (głównie trawy) oraz porosty. Spotyka się owady.
Historia
Historia eksploracji
Dziura znana była od dawna, jednak prawdopodobnie ze względu na małe rozmiary nie wzmiankowano o niej w literaturze. W 1958 r. J. Rudnicki (prowadzący w Organach badania geologiczne) zamieścił w swych notatkach terenowych jej szkic i opis położenia.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację schronu w dniu 13 sierpnia 1993 r. sporządziła I. Luty przy współpracy M. Kropiwnickiej. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1993b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Rudnicki, J. 1957-1959 (szkic, opis położenia, bez nazwy).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty