Drogi dojścia
Żlebem z marglistymi łupkami albu, odchodzącym z dna doliny przed Polaną Pisaną (staje się on wyżej mniej wyraźny, lecz prowadzi wprost do amfiteatru). Z daleka widać w najdalszej ścianie amfiteatru otwór Dziury w Organach I T.D-09.11, tuż pod jego przewieszoną częścią, nieco nad odchodzącym z lewej strony grani, trawiasto-skalistym zachodem. Poszukiwany otwór znajduje się u podstawy ściany, na tej samej szczelinie co wyżej wymieniona dziura.
Opis jaskini
Otwór ma 5 m szerokości i 3,5 m wysokości. Prowadzi do nyży wymytej na skrzyżowaniu szczeliny międzywarstwowej 35°/32°S i szczeliny tektonicznej, w wapieniach triasu środkowego jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Pod prawą jej ścianą widać żebro skalne, a w głębi mały balkonik oraz kaskadki. Ściany są nieco zwietrzałe, bez nacieków. Dno w głównej części nyży pokrywa gleba, nad balkonikiem widać nieco osadu rezydualnego.
Dziura jest wilgotna. Ze szczeliny stropowej cieknie często przez kaskadki mała strużka wody. Światło dociera do końca. Przewiewu nie wyczuwa się.
W całej nyży rozwija się bujnie roślinność zielona i bezzieleniowa. Faunę reprezentują ślimaki oraz owady (głównie muchy).
Historia
Historia eksploracji
Dziura mogła być znana grotołazom zakopiańskim penetrującym zbocza Organów w latach trzydziestych, nie zamieścili jednak o niej żadnych wzmianek. W 1958 r. opisał ją w swoim notatniku terenowym J. Rudnicki, który prowadził badania geologiczne w tym rejonie. W 1970 r. zwiedzał nyżę M. Rutkowski (SW PTTK) sądząc, że jest jej odkrywcą.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację obiektu sporządziła w dniu 2 lipca 1979 r. I. Luty przy współpracy J. Iwanickiego (seniora). Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1993b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Rudnicki, J. 1957-1959 (opis położenia i nyży, rysunek ściany z lokalizacją otworu w notatniku terenowym); Rutkowski, M. 1970 (opis położenia i nyży w „zeszycie poszukiwań”).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty