Dziura w Miedzianym Kosturze II

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.J-21.02
Inne nazwy: Dziura w Miedzianym Kosturze
Gmina: Bukowina Tatrzańska (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1980 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE

Dane morfometryczne

Długość: 5.5 m
Deniwelacja: 2.0 m (+2.0 m )

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.204167, E20.045833
WGS84: N49d 12.2500m, E20d 02.7500m
WGS84: N49d 12m 15.0s, E20d 02m 45.0s
UTM: Easting 430496, Northing 5450591, Zone 34

Lokalizacja otworu

Tatry Wysokie, Dolina Pięciu Stawów Polskich, w NW zboczu Miedzianego, w SE ścianie Miedzianego Kostura, nad Hrubym Piargiem.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Od schroniska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich idziemy niebiesko znakowanym szlakiem do Małego Stawu. Przy nim opuszczamy znakowaną ścieżkę i idziemy w kierunku południowym wprost na Niedźwiedzia. Następnie wchodzimy na piargi wypełniające kotlinkę za Niedźwiedziem i kierujemy się wprost na północno-wschodnią ścianę Miedzianego Kostura. Podchodzimy do podnóża środkowej części ściany, w której znajduje się dobrze widoczny otwór. Spod ściany wspinamy się około 20 m. skalno-trawiastym zachodem (II, miejsce III) do otworu jaskini. Dojście trudne (ruchome bloki), wymaga użycia sprzętu i technik alpinistycznych, zwiedzanie łatwe.

Opis jaskini

     Otwór ma 3 m wysokości i 2,5 m szerokości. Wprowadza on do 5,5 m korytarza o wznoszącym się spągu. W stropie znajduje się niewielka wnęka skalna.

     Dziura rozwinięta jest w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Genezę obiektu należy prawdopodobnie łączyć z procesami wietrzenia mrozowego. Obiekt może być młodą holoceńską formą geomorfologiczną. Ściany są lite, w kilku miejscach zwietrzałe. Na spągu znajdują się bloki i gruz skalny.

    Obiekt jest widny, a jego mikroklimat uzależniony jest od warunków atmo-sferycznych.

     W otworze rozwija się nieliczna roślinność zielona. Stwierdzono tu m.in. Campanula polymorpha, Saxifraga perdurans, Rhodiola rosea, Doronicum clusii. Glony, porosty i mchy stwierdzono w całej dziurze.

     Fauny nie zaobserwowano.

Historia

Historia eksploracji

Mogła być znana od dawna, gdyż jej otwór jest widoczny m. in. ze schroniska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Nie była dotychczas wzmiankowana w literaturze.

Historia dokumentacji

Dokumentację sporządzili T. Zwijacz-Kozica przy współpracy B. Zwijacza-Kozicy 22 sierpnia 1998 r. Pomiary wykonano busolą Freiberg i taśmą parcianą. Zaktualizował T. Zwijacz-Kozica (2009 r.).
Plan opracował T. Zwijacz-Kozica.

Bibliografia

Zwijacz-Kozica, T. 1998b (dokumentacja graficzna i opis); Jaskinie TPN 2002 (plan i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Tomasz Zwijacz-Kozica