Numer inwentarzowy: T.F-11.02
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 2098 m n.p.m.
Wystawa otworu: ku górze
Inne otwory: 2 - ku W, 2095.5 m n.p.m.
WGS84: N49.231389, E19.907500
WGS84: N49d 13.8833m, E19d 54.4500m
WGS84: N49d 13m 53.0s, E19d 54m 27.0s
UTM: Easting 420463, Northing 5453753, Zone 34
Dolina Miętusia, Dolinka Mułowa, w górnej połaci północnej ściany Krzesanicy, w pobliżu Przełęczy Mułowej.
Drogi dojścia
Czerwonym szlakiem idziemy około 50 m od Przełęczy Mułowej ku wschodowi. W miejscu, gdzie wychodzi on z łagodnego zakrętu, nad najbliższym ścieżki urwiskiem skręcamy na północ i tam, tuż nad przepaścią odnajdujemy otwór I (górny). Do otworu II docieramy przez jaskinię. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Owalny otwór I (1,2x0,8 m) prowadzi do płytkiej (3,7 m), łatwej studzienki. Schodzimy nią do szczelinowego, 15-metrowego korytarza o nierównym dnie. Ku zachodowi korytarz uchodzi w przepaść ściany Krzesanicy niewielkim otworem II. Tuż przed otworem widać w stropie prześwit do powierzchni, a wcześniej 2-metrowy kominek. Na wschód od studzienki, po kilku metrach korytarz zamyka zawalisko.
Dziura w Krzesanicy I rozwinęła się w wapieniach triasu środkowego paraautochtonicznego fałdu Stołów (seria wierchowa), na szczelinie o kierunku 70º. Namulisko tworzy glina i gruz wapienny.
Jaskinia jest wilgotna. Światło sięga prawie do końca. Najdalsza, wschodnia część korytarza pozostaje ciemna. Przy otworze, w szczelinach skały występuje uboga roślinność kwiatowa, a głębiej sięgają mchy i porosty. Faunę reprezentują owady i ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Nie zauważono śladów zwiedzania czy eksploracji, brak też wzmianek o istnieniu tego obiektu.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację dziury sporządziła I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego w dniu14 lipca 1979 r. Pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu przeprowadzono metodą ciągu azymutalno-taśmowego. Wszystkie pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. W 1994 r. stwierdzono zawalenie zachodniej części stropu. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1996 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
