Dziura w Grzędzie II

    Otwór o wymiarach 0,6x0,55 m prowadzi do ciasnej, pochyłej studzienki o głębokości 1,5 m. Osypuje się do niej rumosz. Z dna studzienki opada stromo dość wąski (0,8 m), myty na szczelinie korytarz o wysokości 1–2 m. Po 3 m odchodzi od niego na lewo wąska, zasypana rumoszem szczelina. Dalej korytarz na wprost kończy zawalisko, a na prawo zakręca on o 180°, obniża się i po dalszych 3 m również zablokowany jest zawaliskiem.

    Jaskinia rozwinęła się w wapieniach triasu środkowego serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów). Ma charakter rozmytych szczelin zamkniętych zawaliskiem. Namulisko tworzy głównie rumosz wapienny z domieszką piasku granitowego oraz gliny, a do 3 m od otworu – gleby.

    Jaskinia jest wilgotna. Wyczuwa się słaby przewiew. Światło odbite sięga do 3 m od otworu.

    Roślinność kwiatowa występuje tylko w otworze, nieco głębiej sięgają paprocie, mchy i porosty. T. Bielska wymienia następujące gatunki zebranych przez siebie roślin (oznaczenia mszaków J.Mickiewicz):

kwiatowe – Aconitum callibotryon Rchb., Viola biflora L.,Carex firma Host., Saxifraga moschata Wulf., Hutchinsia alpina R. Br., Poa alpina L., Sweertia perennis L., Polygonum viviparum L., Thymus pulcherrimus Schur, Delphinium oxysepalum Borb. et Pax, Bellidiastrum michelii Cass., Galium anisophyllum Vill., Arabis arenosa Scop., Soldanella montana Willd., Myosotis palustris Nathorst;

paproć – Cystopteris fragilis Bernh.;

mszaki – Encalypta extinctoria Sw., Tortella tortuosa Limpr., Homalothecium sericeum Br., Grimmia sp.

W głębi jaskini zauważono komary, ćmy i inne owady, a przy otworze – ślimaki.