Drogi dojścia
Czerwono-zielonym szlakiem turystycznym idziemy do przełączki między Twardą Kopą i Ciemniakiem, zwanej Szerokim Siodłem i stąd około 170 m do góry, do pierwszej tyczki. Tu skręcamy na prawo i po 10 m, pod małymi skałkami odnajdziemy otwór Szczeliny w Ciemniaku, położony w niewielkim leju krasowym utworzonym na linii ciągnącego się ku S rowu zboczowego. Stąd kilkadziesiąt metrów trawersem ku S, nieco do góry. Otwór ukryty jest w niewyraźnym tu rowie wśród małych skałek przypominających raczej kamienie. Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno).
Opis jaskini
Otwór o wymiarach 0,4x0,7 m prowadzi pionowo w dół do wąskiej szczeliny (0,25-0,4 m) o dnie opadającym ku S. Jest to nieco rozwarta i rozmyta szczelina tektoniczna powstała w wapieniach robaczkowych triasu środkowego wierchowej serii autochtonicznej. Jej ściany są gładkie. Namulisko tworzą zaklinowane wanty, rumosz wapienny oraz gleba.
Wilgotność zależy od warunków atmosferycznych. Światło sięga do końca. Wyczuwa się słaby przewiew z południowej części szczeliny, spod rumoszu. Roślinność kwiatowa występuje na zewnątrz otworu, w głębi widać nieco glonów i porostów. Obecne są komary i muchy.
Historia
Historia eksploracji
Brak wzmianek o tym obiekcie w literaturze speleologicznej. Według informacji K. Krawca szczelinę mogli eksplorować w ostatnich latach grotołazi zakopiańscy. Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ zastano otwór zamknięty kopcem z dużych want.
Historia dokumentacji
Dokumentację sporządziła w dniu 4 sierpnia 1994 r. I. Luty przy współpracy J. Pośpiech. Pomiary wykonano przy użyciu taśmy parcianej i busoli geologicznej Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty