Numer inwentarzowy: T.F-10.19
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1800 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
WGS84: N49.231111, E19.894722
WGS84: N49d 13.8667m, E19d 53.6833m
WGS84: N49d 13m 52.0s, E19d 53m 41.0s
UTM: Easting 419533, Northing 5453736, Zone 34
Dolina Kościeliska, : nad Wąwozem Kraków, w Tomanowym Grzbiecie. Otwór znajduje się w szczytowej części skałek wznoszących się nad punktem widokowym zwanym Kazalnica. Wysokość tych skałek nie przekracza 30 m, przy czym są one mocno pocięte wieloma szczelinami. W niektórych z nich znajdują się otwory już wcześniej dokumentowanych obiektów.
Drogi dojścia
Z Doliny Tomanowej podchodzimy zielonym szlakiem do Tomanowego Grzbietu. Stąd idziemy w górę, kierując się na szczyt skałek. Podchodzimy stromym usypiskiem na wypłaszczenie o długości kilkunastu metrów i nieregularnej zawaliskowej powierzchni. Otwór znajduje się we wschodniej, końcowej części tego wypłaszczenia, w miejscu, gdzie przechodzi ono w stromo nachylone zbocze.
Opis jaskini
Otwór ma kształt czworokątny o wysokości 0,9 m i szerokości 1,3 m.Utworzony jest na szczelinie przegrodzonej dużą wantą, która tworzy spąg korytarzyka wejściowego. Pod wantą znajduje się jeszcze jeden otwór, jednak zbyt ciasny do przejścia. Korytarz wejściowy opada stromo w dół kończąc się 6 metrową studzienką. Spąg w studzience opada stromo do krótkiego przewężenia z zaklinowaną na wysokości około 1,5 m wantą. Dalej jaskinia rozdziela się.W prawo odchodzi niski korytarzyk, który kończy się po około 2 m.Odchodzi od niego ciasna szczelina w prawo, którą można dostać się z powrotem pod studzienkę. Cofamy się do przewężenia. Na wprost, po przejściu przez 1,5 metrowy prożek, przechodzimy niskim korytarzykiem do zagruzowanej szczeliny w spągu. Skręcamy w lewo i wchodzimy w zawalisko w stropie. Tu znajduje się niewielka komora końcowa.
Jaskinia powstała w wapieniach triasu wierchowej serii paraautochtonicznej, na szczelinie tektonicznej o przebiegu SW-NE. Ma charakter zawaliskowy. Spąg pokrywa autochtoniczny rumosz. Strop tworzą zaklinowane wanty, które w końcowej części jaskini są wyjątkowo niestabilne.
Światło sięga do końca korytarza wejściowego. Jaskinia jest sucha, zaobserwowano silny wypływ powietrza z jaskini,który spowodował wytopienie kilkunastu centymetrów śniegu wokół otworu.
Roślinność przyotworowa nie była badana, występowania fauny nie zaobserwowano.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia, choć znana grotołazom zakopiańskim z TKTJ, nie była wzmiankowana w literaturze. Obiektu tego nie należy mylić z położoną 23 m niżej Szczeliną w Tomanowym Grzbiecie I T.F-10.12 lub innymi jaskiniami, położonymi w bliskim sąsiedztwie. Dane zaktualizował Z. Tabaczyński (2009 r.).
Historia dokumentacji
11 listopada 2000 r. P. Gruszka i Z. Tabaczyński wykonali pomiary obiektu przy pomocy przyrządu Topo-Vulcan.
Plan opracował Z. Tabaczyński.
Bibliografia
Tabaczyński, Z. 2000f (plan i opis); Jaskinie TPN 2004 (opis i plan inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Zbigniew Tabaczyński
