Numer inwentarzowy: T.E-08.10
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1074 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
Inne otwory: 2 - ku E, 1077 m n.p.m.
WGS84: N49.238919, E19.862174
WGS84: N49d 14.3351m, E19d 51.7304m
WGS84: N49d 14m 20.1s, E19d 51m 43.8s
UTM: Easting 417176, Northing 5454639, Zone 34
Dolina Kościeliska, w zboczu Raptawickiej Turni, kilkanaście metrów poniżej Okna Pawlikowskiego (Jaskinia Mylna), przy żlebie ograniczającym Raptawicką Turnię od południa.
Drogi dojścia
Przed mostkiem w Dolinie Kościeliskiej, przy odejściu szlaku do Jaskini Mylnej, skręcamy pod skałki i podchodzimy do dolnego otworu widocznego pod ścianą. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Dolny otwór jest półokrągły o wymiarach 1,3 m szerokości i 0,75 m wysokości. Trzy metry wyżej, w ścianie, widać górny, owalny otwór o szerokości 0,7 m i wysokości 0,5 m. Za dolnym otworem znajduje się niewielka, niska komora, z której na lewo biegnie stromo w górę 5-metrowy myty korytarz o kształcie rury i średnicy ok. 0,5 m. Na wyższym poziomie korytarz zawraca, opadając nieco w dół, i po 3 m uchodzi do drugiego otworu. W połowie górnej części korytarzyka, w ścianie otwiera się okno, przez które można przedostać się do studzienki, łączącej się z komorą przy dolnym otworze.
Schronisko rozwinęło się w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Korytarze są myte, na ścianach występują kociołki i zagłębienia wirowe. a także nieliczne nacieki grzybkowe. Dno korytarza skaliste na odcinkach nachylonych, w płaskich miejscach pokryte piaskiem allochtonicznym (głównie kwarcowym) oraz okruchami wapieni i iłem rezydualnym. Przy dolnym otworze na dnie występuje gleba.
Schronisko jest suche, światło rozproszone sięga do końca. Pomiędzy otworami wyczuwa się niewielki przewiew. Rośliny kwiatowe występują przy dolnym otworze, faunę reprezentują ćmy i pająki.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko było znane od dawna. W 1942 r. zwiedził ją S. Zwoliński z towarzyszem i sporządził opis i szkicowy przekrój. Materiały te nie były publikowane do 1993 r. [Wójcik](1960f) zamieścił plan i opis schroniska a w innych pracach (1960a i 1966a) – wyniki badań osadów.
Historia dokumentacji
Dokumentacja groty została sporządzona 16.07.1977 r. w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ przez I. Luty przy współpracy M. Burkackiego i A. Oleckiej. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian, fotografie otworów wykonał M. Burkacki. Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I.Luty.
Bibliografia
[Wójcik] 1960f (plan i opis); Wójcik, Z. 1960a, 1966a (osady); Gradziński, R. 1985 a (lokalizacja na mapie); Zwoliński S. 1993 (opis jaskini i jej położenia, droga dojścia szkic przekroju); Jaskinie TPN, 1993a (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
[Siarzewski, W., Zwolińska, Z.] 1986 (odręczny przekrój S. Zwolińskiego z 1942 r.).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
