Dziura pod Lodową Małołącką I

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-13.23
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1590 m n.p.m.
Wystawa otworu: WSW

Dane morfometryczne

Długość: 6.0 m
Deniwelacja: 1.0 m (+1.0 m )

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.240533, E19.928523
WGS84: N49d 14.4320m, E19d 55.7114m
WGS84: N49d 14m 25.9s, E19d 55m 42.7s
UTM: Easting 422008, Northing 5454748, Zone 34

Lokalizacja otworu

Dolina Małej Łąki, w prawym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki (Niżniej Świstówki), w zachodnim stoku Zadnich Mnichów nazywanych ostatnio Koprowymi Mniszkami.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki, następnie skręcamy na prawo, do Niżniej Świstówki i wyraźną, nieznakowaną ścieżką docieramy nad bulę. Stąd skręcamy bez perci na lewo i wznosimy się pod skałki trawiastym stokiem położonym na S od Żlebu między Mnichy, omijając kosówki z lewej strony. Pod skałkami trawersujemy na prawo, w kierunku małego żlebu zakończonego ciemnym, widocznym z daleka kominem Tuż przed wyjściem do żlebu spotykamy u podnóża skały otwór poszukiwanej dziury. Dojście i zwiedzanie bez trudności, ciasno.

Opis jaskini

    Otwór ma kształt trójkąta o wymiarach 0,3 x 0,65 m. Prowadzi on do prostego, poziomego korytarzyka, którym docieramy do okrągłej komórki z wąskim, małym kominkiem w stropie. Komórka ma 1,1 m średnicy i do 3 m wysokości. Na wprost, nad 0,8-metrowym prożkiem wiedzie z niej ciasny korytarzyk, zwężający się po kilku metrach w szczelinę nie do przejścia. Ma on ten sam kierunek co wstępny korytarzyk, jest jednak przesunięty nieco ku NNW w stosunku do niego.

    Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmu wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów), na szczelinie tektonicznej. Ściany są nieco rozmyte. W komórce i górnym korytarzyku występują nacieki grzybkowe. Namulisko tworzy gruz wapienny i glina, przy otworze z domieszką gleby. W osadach znaleziono odchody i kości nietoperzy.

    Dziura jest wilgotna. Światło odbite sięga prawie do końca. Wyczuwa się nieznaczny przewiew. Przy otworze rozwijają się rośliny kwiatowe, nieco głębiej sięgają porosty oraz mchy. W komórce zaobserwowano dwa nietoperze oraz komary, muchy i ćmy.

Historia

Historia eksploracji

Jaskinia mogła być znana grotołazom zakopiańskim penetrującym zbocza Mnichowych Turni w 1959 r., brak jednak o niej wzmianek w literaturze speleologicznej do czasu zinwentaryzowania

Historia dokumentacji

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację groty sporządziła w 1979 r. I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego. Z powodu zaginięcia tej dokumentacji powtórnie wykonała ją ona w dniu 29 października 1999 r. przy współpracy D. Lermera. Pomiary przeprowadzono busolą Suunto i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

Burkacki, M. i in. 1984 (wzmianka o sporządzeniu dokumentacji, bez nazwy); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Izabella Luty