Drogi dojścia
Od miejsca, gdzie odchodzi żleb do otworu Jaskini pod Oknem T.E-09.10 oraz NE otworu Krakowskiego Okna T. E-09.09 idziemy dalej dnem Wąwozu, który skręca w prawo (zwężenie między wysokimi skałami), a następnie ostrym łukiem w lewo. Za kolejnym zakrętem w prawo wychodzimy na rozszerzenie wąwozu o dnie częściowo porośniętym smrekami. Z rozszerzenia tego prowadzi w górę kilka żlebów (piąty z odchodzących w lewo na omawianym odcinku). Podchodzimy trzecim żlebem (licząc od ostatniego zakrętu). Jest on stromy, porośnięty roślinnością. Po kilkudziesięciu metrach dochodzimy do maleńkiej skałki (wysokiej na około 2 m), przy której rosną jawory. Od nich w górę około 10 m, gdzie widnieje otwór Arkady - tunelu przebijającego skałkę w prawym orograficznie ograniczeniu naszego żlebu. Od dolnego otworu Arkady schodzimy kilkanaście metrów wzdłuż ściany skałki. U jej podnóża znajduje się niewielki trójkątny otwór. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór prowadzi do prawie prostego, opadającego w dół korytarzyka rozwiniętego na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Jest on myty, o przekroju trójkątnym, na ścianach ślady polewy i niewielkie grzybki (do 2 mm), dno pokryte gruzem skalnym i próchnicą do ok. 3,5 m od otworu, a głębiej namulisko gliniasto-gruzowe.
Wilgotność we wnętrzu zależy od warunków atmosferycznych, przewiewu brak, światło sięga do końca. Roślinność występuje w rejonie otworu, głębiej (do ok. 2,3 m) sięgają glony. W połowie korytarzyka ze stropu zwisają korzonki roślin. Występują komary, muchy i pająki.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta prawdopodobnie w drugiej połowie lat 50-tych przez grotołazów zakopiańskich. W archiwalnym inwentarzu S. Wójcika (opracowywanym od 1959 r.) wymieniana jest Jaskinia pod Bramą (chociaż nie można zupełnie wykluczyć, że wzmianka ta dotyczy Arkady). W "Sprawozdaniu" S. Wójcika znajdują się informacje o zwiedzaniu w dniu 17 sierpnia 1959 r. jaskiń w rejonie Arkady przez M. Kruczka, S. Wójcika i Z. Wójcika w celu "zebrania materiałów naukowych" przez Z. Wójcika. Zwiedzano jaskinie odkryte w maju 1958 r. przez S. Wójcika, nie jest jednak pewne, czy do nich należała interesująca nas grota. W każdym razie pierwszą niewątpliwą informację na jej temat zawierają publikacje Z. Wójcika (1966a, 1968, 1969a).
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację jaskini sporządził M. Kardaś przy współpracy R. Kardaś i M. Kuźniak w dniu 9 lipca 1977 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Kardaś.
Plan opracował M. Kardaś.
Bibliografia
Wójcik, Z. 1966a (dane geologiczne i wysokość); Wójcik, Z. 1968 (wzmianka); Wójcik, Z. 1969a (dane geologiczne i morfometryczne); Gradziński, R. i in. 1985a (lokalizacja na mapie, dane morfometryczne); Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy). Materiały archiwalne: Wójcik, S. Inwentarz jaskiń tatrzańskich (wymienia w Wąwozie Kraków Jaskinię pod Bramą - wzmianka dotyczy prawdopodobnie Dziury pod Arkadą); Wójcik, S. 1959, Sprawozdanie (informacja o zwiedzaniu jaskiń w rejonie Arkady - bez konkretnej informacji o jaskini).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Michał Kardaś