Numer inwentarzowy: T.E-09.31
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1260 m n.p.m.
Wystawa otworu: SSW
WGS84: N49.237524, E19.873068
WGS84: N49d 14.2514m, E19d 52.3841m
WGS84: N49d 14m 15.1s, E19d 52m 23.0s
UTM: Easting 417967, Northing 5454472, Zone 34
Dolina Kościeliska, na prawym orograficznie zboczu Wąwozu Kraków.
Drogi dojścia
Podchodzimy dnem wąwozu, omijając żleb, którym prowadzi droga do Żółtej Dziury T.E-09.16 (pierwszy żleb po prawej orograficznie stronie wąwozu, odchodzący nad pierwszym małym progiem, licząc od bariery zamykającej szlak turystyczny). Wąwóz zakręca tu pod kątem prostym na prawo. Za zakrętem spostrzegamy po prawej stronie, w ograniczeniu bardzo stromego, wąskiego żlebu otwór Jaskini pod Oknem T.E-09.10. Idziemy dalej dnem wąwozu, który skręca na prawo (zwężenie między wysokimi skałami), a następnie ostrym łukiem w lewo. Za kolejnym zakrętem w prawo wychodzimy na rozszerzenie wąwozu o dnie częściowo porośniętym smrekami. Z tego rozszerzenia prowadzi w górę kilka żlebów. Podchodzimy około 150 m pierwszym żlebem (po prawej orograficznie stronie). Jest on piarżysto-trawiasty (aktualnie porośnięty lasem). Przy zwężeniu żlebu, w jego lewym orograficznie zboczu, za jaworem widać otwór Jaworowej Szczeliny T.E-09.30. Stąd idziemy wprost do góry przez skalisto-trawiasty próg w żlebie coraz mniej wyraźnym ku górze. Omijamy po lewej stronie małą skałkę z łukowatym sklepieniem płytkiej niszy i docieramy pod ścianę turni, gdzie widać poszukiwany otwór. Dojście łatwe lecz nieco eksponowane, zwiedzanie bez trudności, ciasno.
Opis jaskini
Półokrągły otwór (około 3x1,5 m) prowadzi do nyży, z której odchodzi prosty, szczelinowy korytarzyk zwężający się po kilku metrach w zacisk 0,2 m. Za zaciskiem jest maleńka komórka rozdzielona filarem skalnym na część dolną i górną. Na prawo od korytarzyka, równolegle do niego przebiega krótka ślepa szczelina.
Dziura rozwinęła się na szczelinach w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Ściany są spękane, zwietrzałe. Namulisko stanowi glina z okruchami wapienia, a we wstępnej nyży – gleba. Roślinność kwiatowa obecna jest w nyży, głębiej – glony i porosty. Faunę reprezentują pająki i inne owady.
Historia
Historia eksploracji
Obiekt nie był dotąd wymieniany w literaturze speleologicznej.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ jego dokumentację w dniu 31 lipca 1994 r. sporządziła I. Luty przy współpracy J. Pośpiech. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty