Drogi dojścia
Wąwozem Kraków idziemy do rozszerzenia zwanego Rynkiem i dalej do zwężenia wąwozu. W prawym (or.) zboczu odchodzi stąd perć wiodąca na początku pod murem skalnym z wielką niszą (Kościołem), aż na Przełączkę za Saturnem. Idziemy nią do góry, następnie trawersujemy ku W zbocze lekko się wznosząc, w kierunku małej skałki, zasłoniętej aktualnie lasem. Poszukiwany otwór znajduje się w ścianie skałki, nad trawiasto-skalistym, stromym progiem (III), w pobliżu Dziury nad Zachodem. Dojście trudne, zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Półokrągły otwór, wysoki około 1 m, prowadzi do początkowo poziomego, ciasnego, mytego korytarzyka. Po 2 metrach korytarzyk stromo pnie się w górę i po dalszych 2 m przechodzi w niedostępną szczelinę.
Grota rozwinęła się w wapieniach urgonu wierchowej serii autochtonicznej. Dno pokrywa namulisko gliniasto-piaszczyste, ściany bez nacieków. Światło sięga do końca, przewiewu nie wyczuwa się. Roślinność zielona sięga do 2 m w głąb, występowania fauny nie zaobserwowano.
Historia
Historia eksploracji
Grota mogła być znana wcześniej, ze względu na swe położenie przy uczęszczanym dawniej szlaku na Przełączkę za Saturnem.
Historia dokumentacji
W trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dane terenowe zebrał w dniu 16 lipca 1977 r. M. Kardaś przy współpracy E. Kuźniak i P. Herzyka. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Fotografie otworu wykonała w lipcu 1977 r. R. Kardaś. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracował M. Kardaś.
Plan opracował M. Kardaś.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Jerzy Grodzicki