Drogi dojścia
Wąwozem Kraków idziemy do rozszerzenia zwanego Rynkiem i dalej do zwężenia wąwozu. W prawym (or.) zboczu odchodzi stąd perć wiodąca na początku pod murem skalnym z wielką niszą (Kościołem), aż na Przełączkę za Saturnem. Idziemy nią do góry, następnie trawersujemy ku W zbocze lekko się wznosząc, w kierunku małej skałki. Otwór odnajdujemy w tej skałce. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Szczelinowy otwór, szerokości około 1 m i wysokości około 3 m, prowadzi do wąskiego, szczelinowego korytarza długości około 8 metrów.
Grota powstała na szczelinie tektonicznej w wapieniach urgonu wierchowej serii autochtonicznej. Dno pokrywa gliniaste namulisko, na ścianach występują nacieki grzybkowe.
Grota jest wilgotna, woda kapie ze stropu. Światło sięga do końca. Roślinność przyotworową reprezentują trawy, pokrzywy i paprocie, w głębi występują mchy i porosty. Zaobserwowano występowanie pająków.
Historia
Historia badań
Z. Wójcik badał osady jaskini.
Historia eksploracji
Ze względu na położenie przy uczęszczanym kiedyś szlaku turystycznym (na Przełączkę za Saturnem) grota zapewne była znana od dawna. Po raz pierwszy dane o niej publikuje Wójcik (1960a, 1966a, 1969a).
Historia dokumentacji
W trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 16 lipca 1977 r. obserwacje terenowe zebrała E. Kuźniak przy współpracy M. Kardasia i P. Herzyka. Zdjęcia otworu wykonała w lipcu 1977 r. R. Kardaś. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała E. Kuźniak.
Plan opracowała E. Kuźniak.
Bibliografia
Wójcik, Z. 1960a (osady, dane morfometryczne); Wójcik, Z. 1966a (osady, dane geologiczne i morfometryczne, lokalizacja); Wójcik, Z. 1969a (osady, lokalizacja); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Jerzy Grodzicki