Drogi dojścia
Dnem doliny idziemy do Wyżniej Równi Miętusiej, następnie skręcamy do Wołowego Żlebu, którym wiedzie niewyraźna perć przez maliny i młody las (perć ta dalej trawersuje zbocze w kierunku Małej Świstówki). Opuszczamy ją w malinach za pierwszym lasem i kierujemy się ku SSW, pod pas skałek (leży on w odległości około 150-200 m od cieku żlebu). Odnajdujemy Dziurę nad Wantulami I (T.D-10.06), położoną pod skałami, w pobliżu niewielkiego żlebku. Nie podchodząc do jej otworu kierujemy się pod ścianą ku E. Przy granicy starego lasu odnajdujemy Dziurę nad Wantulami III (leży ona w odległości około 65 m od Dziury nad Wantulami I T.D-10.06. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór ma kształt trapezu o szerokości 0,5-0,3 m i wysokości 0,9 m. Za nim wiedzie prosty szczelinowy korytarz zakończony ślepo, o dnie na początku opadającym, a dalej lekko wznoszącym się.
Szczelina powstała w wapieniach malmo-neokomu (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów). Namulisko przy otworze buduje próchnica, głębiej - gruz wapienny.
Schronisko jest nieco wilgotne, bez przewiewu. Światło sięga do końca. Roślinność zielona ma zasięg do 1,5 m Reprezentowana jest głównie przez mchy i paprocie, a w końcowej partii obecne są tylko porosty. Występowania fauny nie zaobserwowano.
Historia
Historia dokumentacji
Szczelina została udokumentowana w dniu 27 września 1988 r. przez M. Burkackiego i T. Żuławnika, podczas akcji poszukiwawczej Speleoklubu Warszawskiego PTTK prowadzonej w porozumieniu z OW PTPNoZ. Pomiary sporządzono przy użyciu busoli Suunto i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan (na podstawie notatek terenowych M. Burkackiego) opracowała I. Luty.
Plan (na podstawie notatek terenowych M. Burkackiego) opracowała I. Luty.
Bibliografia
Kronika 1988c (wzmianka o udokumentowaniu, bez nazwy); Jaskinie TPN 1996 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty