Drogi dojścia
Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki nad Wyżnie, przez las do miejsca, gdzie na wschód odgałęzia się zarośnięty lecz wyraźny Żleb pod Dziurą. W skałce nad żlebem znajdują się otwory Jaskini Śpiących Rycerzy. Podchodzimy żlebem lub wtrawersowujemy do niego od źródełka w Głazistym Żlebie, następnie trawersujemy na lewo, pod skałami omijając boczny otwór tej jaskini. W odległości około 30 m ku W od tego otworu wznosimy się około 25 m stromym żlebkiem trawiasto-gliniastym pod wyższy pas skałek. Omijamy otwór Jaskini Śpiących Rycerzy Wyżniej i idziemy półką 10 m przez zarośla na prawo, nieco do góry (ku S), a za narożnikiem skały schodzimy 5 m do zasłoniętej smrekiem platformy nad urwiskiem. Na platformie, pod skałką, znajduje się poszukiwany otwór. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór o szerokości 1,5 m i wysokości 0,9 m wiedzie do prostego, poziomego korytarza. Korytarzyk jest na początku niski, a za odejściem na lewo bocznej, krótkiej szczeliny - zwęża się. Dalej następuje gwałtowne obniżenie ciągu, za którym jest wysoka na 3,5 m , szczelinowa komórka zakończona zawaliskiem.
Dziura rozwinęła się w wapieniach urgonu należących do wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów). Ma charakter nieco rozmytej szczeliny. Namulisko tworzy rumosz wapienny oraz glina i piasek, a przy otworze - gleba.
Szczelina jest wilgotna. Przewiewu nie wyczuwa się. Światło dociera do 4 m. Przy otworze, rozwijają się rośliny kwiatowe oraz paprocie, mchy i porosty. Faunę reprezentują owady, ślimaki i chrząszcze.Historia
Historia eksploracji
Brak wzmianek o tym obiekcie w literaturze speleologicznej do czasu zinwentaryzowania go, chociaż mógł on być znany grotołazom zakopiańskim badających Jaskinię Śpiących Rycerzy w końcu lat pięćdziesiątych naszego wieku.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację szczeliny sporządziła w okresie 23-27 lipca 1980 r. I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego, który sfotografował otwór. Przeprowadzono wówczas również pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowego. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą.
Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Luty, I. 1989b (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty