Numer inwentarzowy: T.E-13.20
Inne nazwy: Mnichowa Mała
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1702 m n.p.m.
Wystawa otworu: W
WGS84: N49.243604, E19.929967
WGS84: N49d 14.6162m, E19d 55.7980m
WGS84: N49d 14m 37.0s, E19d 55m 47.9s
UTM: Easting 422118, Northing 5455088, Zone 34
Dolina Małej Łąki, w prawym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki (Niżniej Świstówki), w prawym (or.) stoku Żlebu między Mnichy rozdzielającego Mnichowe Turnie, w odosobnionej, małej skałce usytuowanej w górnych partiach tych turni.
Drogi dojścia
Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki w pobliże Przełęczy Kondrackiej, skręcamy na prawo przy ostatnim dużym zakręcie ścieżki i w dogodnym miejscu trawersujemy ponad 250 m (bez ścieżki) trawiaste zbocze nad Mnichowymi Turniami, w kierunku Żlebu Między Mnichy. Nie dochodząc do tego żlebu odnajdujemy małą skałkę, a pod nią ukryty otwór Dziury Mnichowej Małej. Znajduje się on około 80 m na N od otworu Mnichowej Studni Wyżniej T.E-13.03 i około 20 m wyżej niż on. Dojście i zwiedzanie bez trudności, ciasno.
Opis jaskini
Niski otwór ma 0,8 m szerokości i 0,4 m wysokości. Prowadzi do poziomego, 7,5-metrowego, zakończonego ślepo korytarzyka. Korytarzyk dwukrotnie zakręca na lewo zmieniając swój charakter. Na początku jest niski (0,3 m przy szerokości 0,8 m), dalej staje się pionową, bardzo ciasną szczeliną z zaciskiem 0,2 m szerokości, na końcu jest znów obszerniejszy.
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmu należących do wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów) na trzech prostopadłych do siebie, nieco rozmytych szczelinach. Występują w niej drobne nacieki grzybkowe. Namulisko tworzy gleba z domieszką gruzu wapiennego i piasku.
Korytarzyk jest wilgotny. Przewiewu prawie nie wyczuwa się. Światło sięga do 1,5 m od otworu. Rośliny kwiatowe występują przed otworem, a do 1,5 m - mchy i porosty. Faunę reprezentują owady.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia znana była grotołazom zakopiańskim badającym zbocza Mnichowych Turni w 1959 r. S. Wójcik (1959) w przygotowywanym przez siebie inwentarzu jaskiń wymienia ją pod nazwą „Mnichowa Mała” nr 4.1.6. Pierwszą wzmiankę o grocie zamieścił Wójcik (1966a) pod nazwą Dziura Mnichowa Mała.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację groty sporządziła 20 września 1980 r. I. Luty przy współpracy A. Lewińskiej. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu podano na podstawie pomiarów przeprowadzonych w dniu 23 września 1982 r. przez Zespół Koła Naukowego Geodetów Górniczych AGH pod kierownictwem W. Borowca.
Zaktualizowała I. Luty (2009). Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Wójcik, Z. 1966a (niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapkach, w tym geologicznej); Wójcik, Z. 1968 (lokalizacja na mapce); Borowiec, W. i in. 1977, 1878 (niektóre dane morfometryczne); Luty, I. 1982b (informacja o pomiarach sytuacyjno-wysokościowych, bez nazwy); Gradziński, R. i in. 1985a (niektóre dane morfometryczne, orientacyjna lokalizacja na mapie); Luty, I. 1989b (nowe dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i rysunku ścian Mnichowych Turni, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Wójcik, S. - Inwentarz (wymienia pod nazwą „Mnichowa Mała”).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
