Dudowy Schron

Od czarnego szlaku wiodącego z Doliny Chochołowskiej w kierunku Polany Jamy skręcamy w pierwszą nieznakowaną ścieżkę, odgałęziającą się na prawo, do Wąwozu Między Ściany. Podchodzimy nim, a następnie doliną Dudową, aż za Kościół – wybitną turnię widoczną po lewej or. stronie doliny. Skręcamy na prawo, do żlebu Ulica i klucząc niewyraźną percią wśród wiatrołomów, podchodzimy nim do ostrogi skalno-trawiastej, która rozdziela Ulicę na dwie części. Dalej kilkadziesiąt metrów jej prawym orograficznie odgałęzieniem, wzdłuż pasa niskich, uławiconych skałek prawego or. zbocza, docieramy aż do miejsca, gdzie ławice skałek na niewielkim odcinku przechodzą w teren trawiasto-skalisty. Stąd wchodzimy na zbocze, trawersując jednocześnie w lewo (na NE), lub wspinamy się na nie nieco wcześniej po ławicach wapienia i zwieszonych gałęziach jarzębiny. Zbocze jest strome, zalesione, z licznymi wykrotami. Dochodzimy do miejsca osunięcia się lasu (odkryta powierzchnia wapienia) i omijamy je po lewej stronie (dołem). Dalej w lewo do góry, w pobliżu granicy lasu, pod ścianą skałki. Tam odnajdujemy dolny otwór Dudowej Studni (od wejścia na zbocze żlebu około 100 m). Tuż przed otworem, pod ścianą jest trawiasta półka, za nim – rozłożysty smrek. Stąd wprost do góry (około 15 m, łatwo) wspinamy się do otworu Dudowego Schronu T.D-06.06. Dojście łatwe, choć w górnej części nieco eksponowane, zwiedzanie – bez trudności.