Drogi dojścia
Tak jak do Cubryńskiej Dziury I T.L-22.05. Na 7 m przed otworem Cubryńskiej Dziury I kontynuujemy wspinaczkę (III) w górę komina i po około 12 m osiągamy otwór jaskini. Otwór znajduje się na wysokości sklepienia otworu jaskini Cubryńska Dziura I (T.L-22.05). Dojście i zwiedzanie trudne i niebezpieczne (krucho), wymaga użycia sprzętu i technik alpinistycznych.
Opis jaskini
Otwór jaskini jest owalny w kształcie i ma średnicę 0,8 m. Za otworem rozwija się prosty, lekko wznoszący się korytarz o długości 3,5 m. Przy otworze w dnie korytarza znajduje się zagruzowana szczelina.
Jaskinia rozwinęła się w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Posiada genezę erozyjno - wietrzeniową. Ściany jaskini są silnie zwietrzałe, a spąg pokrywa autochtoniczny rumosz skalny.
Światło dzienne oświetla cały obiekt. Dziura jest sucha, a jej mikroklimat jest uzależniony od warunków atmosferycznych. W otworze występują mchy i rośliny zielone, wewnątrz ściany porastają liczne porosty. Obserwacje fauny nie były prowadzone.
Historia
Historia eksploracji
O jej istnieniu wiedziano od dawna; duży otwór Dziury jest dobrze widoczny ze ścieżki prowadzącej do Doliny za Mnichem. Mogła być odwiedzana przez zespoły wspinające się w tej okolicy. Wójcik (1960i, 1961d) upatruje jej powstanie w wietrzeniu skupień syderytu, a w dalszej kolejności w wietrzeniu fizycznym. Cubryńska Dziura została ujęta w spisie jaskiń w Atlasie TPN (Gradziński i in. 1985a). Pierwsze odnotowane przez Cywińskiego (2001) zwiedzanie partii przyotworowych odbył zespół wspinaczkowy Lachiewicz i Pawlikowski 24 września 1999 r pokonując drogą o nazwie „Cubryński Komin z Dziurami”. Przypisano jej wówczas nazwę Dolna Nyża.
Historia dokumentacji
Dokumentacje jaskini sporządzili 27 września 2000 r. A. Gajewska i K. Recielski, pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.).
Plan opracował K. Recielski.
Plan opracował K. Recielski.
Bibliografia
Wójcik, Z. 1960i, 1961d (geneza); Gradziński, R. i in. 1985a (lokalizacja, dane morfometryczne); Cywiński, W. 2001 (wzmianka, lokalizacja na schemacie drogi wspinaczkowej, dane morfometryczne); Jaskinie TPN 2002 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Krzysztof Recielski