Awen Odpękniętych Nacieków

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-07.01
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1708 m n.p.m.
Wystawa otworu: NNE
Inne otwory: 2 - ku górze, 1717 m n.p.m.

Dane morfometryczne

Długość: 13.0 m
Deniwelacja: 9.0 m (-9.0m)

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.242799, E19.843709
WGS84: N49d 14.5679m, E19d 50.6225m
WGS84: N49d 14m 34.1s, E19d 50m 37.4s
UTM: Easting 415839, Northing 5455090, Zone 34

Lokalizacja otworu

W północnym zboczu Kominiarskiego Wierchu nad Doliną Lejową, na wschód od jaskini Mechatej (T.E-07.03) i Suchego Biwaku (T.E-07.02).

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Z Hali na Stołach idziemy ścieżką wiodącą przez przełęcz ku Stawku i Załupę na Kominiarski Wierch. Nad Załupą, poniżej odpękniętego bloku (oglądany od dołu ma kształt mnicha) trawersujemy w prawo (na zachód) i nieco w górę śladami perci pod pas skałek z bardzo wyraźną, prawie poziomą szczeliną, o długości kilkudziesięciu metrów. W skałkach - tych, u ich podnóża widoczny jest duży otwór, którym zaczyna się jaskinia Suchy Biwak. Do dolnego otworu trawersujemy od otworu Suchego Biwaku trawiastą półką, położoną 3 m powyżej jej otworu, około 30 m w lewo (na wschód). Kierujemy się w stronę widocznego lejowatego zagłębienia za małą, odstrzeloną turniczką. Przez około 2 m prożek dostajemy się na położoną nad nim płasienkę, na którą wysypuje się stożek osypiskowy z dolnego otworu Awenu Odpęknietych Nacieków (dojście łatwe). Do górnego otworu można dostać się dwoma drogami. Od dolnego otworu Jaskini Lejowej Wyżniej (T.E-07.04) możemy trawersować na wschód kilkanaście metrów na turniczkę w żebrze skalnym. Z żeberka schodzimy w dół (na wschód) około 7 m do ukrytego w kosówce górnego, pionowego otworu jaskini. Łatwiej dojść można od górnego otworu Lejowej Wyżnej, podchodząc kilkanaście metrów w górę i trawersując przez żeberko do sąsiedniego żlebu, a następnie obniżając się w kosówki na jego lewym or. zboczu (bez trudności). Prawdopodobnie możliwe jest dojście żlebem od dołu. Otwór górny trudny do odnalezienia. Jaskinia łatwa, zwiedzanie nie wymaga użycia liny, w dolnym otworze zacisk, studzienkę pokonujemy zapieraczką. Dogodniejszy kierunek zwiedzania od góry

Opis jaskini

     Górny otwór w przybliżeniu prostokątny, jest wlotem do studzienki. Studzienka ta, rozwinięta na szczelinie, ma szerokość od 0,6 do 1,0 m. Na głębokości około 4 m docieramy do dna południowej części studzienki. Przez 2 m prożek schodzimy na niższy poziom, którego dno stromo opada w kierunku krótkiego, dwumetrowego korytarzyka doprowadzającego do bardzo ciasnego (0,4 x 0,3 m) dolnego otworu. Otwór ten zasypywany jest przez osypujący się korytarzem rumosz. .

    Awen jest rozwinięty na szczelinie tektonicznej w utworach paraautochtonicznej serii wierchowej (prawdopodobnie wapienie malmo-neokomu). Na ścianach występują wietrzejące nacieki. Namulisko składa się z gruzu wapiennego i potrzaskanych szczątków nacieków z domieszką humusu. W dolnym otworze występują głównie okruchy polew naciekowych.

     Awen jest wilgotny - woda kapie ze stropu, światło sięga do końca. Ruch powietrza niedostrzegalny. Roślinności i fauny nie obserwowano.

Historia

Historia eksploracji

Jaskinia została odkryta latem 1966 r. przez członków Sekcji Grotołazów AKT Poznań.

Historia dokumentacji

Plan i opis opublikował Rösler (1967). W ramach inwentaryzacji jaskiń OW PTPNoZ dokumentację wykonał R. M. Kardaś przy współpracy M. i W. Burkackich w dniu 13. 07. 1976 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R. M. Kardaś.

Bibliografia

Rösler, A. 1967 (plan i opis), 1968 (opis, informacje o odkryciu); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie bez podania nazwy); Jaskinie TPN 1991 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś