Drogi dojścia
Pod Próg Mułowy podchodzimy nieoznakowaną ścieżką wiodącą z Wyżniej Równi Miętusiej przez Wantule, pod Kobylarzem, aż do Wielkiej Świstówki. Prawą stroną progu wspinamy się przez pierwsze spiętrzenie (II, III , - 1,5 wyciągu) do wyraźnego, głębokiego kociołka w żlebie. Stąd ukośnym zachodem idziemy w prawo, a dalej po stromych trawkach (II) docieramy do półki. Półka dochodzimy do zacięcia po około 20 m doprowadzające do dolnego wylotu drążącego okapy tunelu skalnego. Dojście od półki "drogą przez studnię" (trudności VI-, użycie sprzętu wspinaczkowego konieczne). Zwiedzanie skrajnie trudne (nowa wycena VI+; Cywiński podaje nawet VI+, A1). Od górnego otworu można zjechać z powrotem na półkę, lub kontynuować wspinaczkę w skali do V, A2, miejscami krucho.
Opis jaskini
Komin w Kazalnicy Miętusiej jest pionowym, obszernym tunelem skalnym przebijającym na wylot okapy Kazalnicy zbudowane z wapieni malmo-neokomu jednostki Ździarów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów), rozwiniętym na pionowym pęknięciu tektonicznym. Namuliska brak. Występowanie wody i mikroklimat są bardzo uzależnione od warunków zewnętrznych.
Flora i fauna nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Otwór odkryli grotołazi krakowscy pod kierownictwem R. Rodzińskiego w 1962 r. Eksploracja jaskini nastąpiła w lipcu (13-15 i 21-22) 1967 r., podczas prowadzenia drogi "przez studnię" przez L. Nowińskiego i towarzyszy (T. Merstallinger, L.Nowiński, Z. Nowiński i J. Wielecki). Pokonane trudności oceniono wówczas na VI, A3, 4e. Obecnie dojście do dolnego otworu oceniane jest na V, VI-, a sama jaskinia na VI, VI+, wg schematu w przewodniku (R.M. Kardaś (w): Głazek, Wirski 1989).
Jaskinia nie była opisywana, wzmiankował ją Wójcik (1963b, 1966a, 1978c) oraz Gradziński i in. (1985a, b). Dane historyczne oraz morfometryczne wraz z lokalizacją na rysunku ściany podał R.M. Kardaś (1985f). Schemat prowadzącej nią drogi opublikowano w przewodnikach wspinaczkowych A. Gierycha i A. Pomianowskiego (1973), G. Głazka i Z.J. Wirskiego (1989) oraz J. Kurczaba i M.Wołoszańskiego (1991). Opis i schemat prowadzącej przez jaskinię drogi zamieścił Cywiński (1996). Na mapie TATRY POLSKIE (1984) została zaznaczona bez podania nazwy.
Jaskinia nie była opisywana, wzmiankował ją Wójcik (1963b, 1966a, 1978c) oraz Gradziński i in. (1985a, b). Dane historyczne oraz morfometryczne wraz z lokalizacją na rysunku ściany podał R.M. Kardaś (1985f). Schemat prowadzącej nią drogi opublikowano w przewodnikach wspinaczkowych A. Gierycha i A. Pomianowskiego (1973), G. Głazka i Z.J. Wirskiego (1989) oraz J. Kurczaba i M.Wołoszańskiego (1991). Opis i schemat prowadzącej przez jaskinię drogi zamieścił Cywiński (1996). Na mapie TATRY POLSKIE (1984) została zaznaczona bez podania nazwy.
Historia dokumentacji
W ramach prac inwentaryzacyjnych OW PTPNoZ nie dokumentowana, wykonano jedynie pomiary lokalizacyjne do podnóża komina nad półką (około 20 m poniżej dolnego otworu, zespół pod kierownictwem W. Borowca w dniu 14 sierpnia 1981 r.).
Jedyną dokumentację stanowi archiwalny schemat A. Warma obrazujący przebieg drogi "przez studnię". Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Jedyną dokumentację stanowi archiwalny schemat A. Warma obrazujący przebieg drogi "przez studnię". Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Bibliografia
Wójcik, Z. 1963b (wzmianka o odkryciu); Wójcik, Z. 1966a (wysokość n.p.m. pod nazwą Komin); Gierych, A., Pomianowski, A. [1973] (schemat drogi "przez studnię"); Wójcik, Z. 1978c (wzmiankuje pod nazwą Komin Miętusiański); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja bez nazwy); Gradziński, R. i in. 1985a, b (lokalizacja na mapie, dane morfometryczne); Kardaś, R.M. 1985f (lokalizacja, dane morfometryczne i historyczne);Kardaś, R.M. 1989 (szkic lokalizacji w ścianie i drogi prowadzącej przez jaskinię); Głazek, G., Wirski, Z.J. 1989 (schemat drogi „przez studnię”); Kurczab, J., Wołoszański, M. 1991 (schemat drogi „przez studnię”); Cywiński, W. 1996 (opis drogi przez jaskinię, szkic – pod nazwą Studnia); Jaskinie TPN 1996 (szkic, opis inwentarzowy).
Źródła
: A. Warm "Studnia" Kazalnica Mięt.[usia] (schemat drogi Nowińskiego i tow.).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś