Drogi dojścia
Jaskinia znajduje się we wschodniej ścianie nieczynnego kamieniołomu Kadzielnia. Dojście prowadzi od ulicy Krakowskiej główną ścieżką spacerową do miejsca, gdzie wschodnia ściana kamieniołomu nabiera charakteru gruzowego osypiska z widocznym pośrodku dużym filarem skalnym. Stąd należy się wspiąć po usypisku (około 20 m), obchodząc filar z zachodniej strony i dochodząc do północnego otworu Jaskini Wschodniej. Otwór Jaskini pod Łodzikami zlokalizowany jest około 10 m na północny-zachód od wejścia do Jaskini Wschodniej. Dojście po stromym, ruchomym usypisku, zwiedzanie niezbyt bezpieczne ze względu na możliwość obrywów. Otwór jaskini bywa czasami zasypywany obrywami skalnymi z górnej części ściany kamieniołomu.
Opis jaskini
Niewielki, sztuczny, szczelinowaty otwór jaskini ma wysokość 0,7 m i szerokość 0,5 m. Ciasny i krótki (długości 1,5 m) korytarzyk rozwinięty zaraz za otworem doprowadza do progu o wysokości 2 m, zbudowanego z zaklinowanego w szczelinie bloku skalnego. Za progiem korytarz znów obniża się i poszerza w nieregularną komorę krasową o długości 5 m, wysokości do 2,5 m i szerokości 2,5 m, przedzieloną pośrodku zawaliskową grupą dużych bloków skalnych. W kierunku północno-zachodnim komora wznosi się ku górze i kończy progiem skalnym o wysokości 1,6 m, za którym znajduje się ciasna szczelina zablokowana gruzem skalnym. Tuż przed progiem odchodzi w kierunku południowo-wschodnim krótki korytarzyk zamknięty dużym blokiem skalnym, za którym widoczne dalsze, tymczasem jednak niedostępne pustki. W południowej części komory znajdują się wejścia do dwu kilkumetrowych korytarzyków tworzących pętlę. Natomiast w jej północnej części, tuż obok wejścia rozwija się ciasna, meandrująca szczelina połączona zaciskiem z krótkim (długości 3 m) korytarzykiem, który kończy się szczeliną nie do przejścia.
Jaskinia pod Łodzikami występuje w obrębie wapieni dewonu górnego (franu). Powstała w wyniku krasowego poszerzenia szczelin ciosowych. Namulisko ma charakter głównie gliniasty, miejscami pokryte jest gruzem i blokami skalnymi.
Obiekt jest wilgotny, światło sięga do początków głównej komory. Flory nie stwierdzono. Faunę jaskini reprezentują pająki, komary i inne muchówki. Napotkano też ślady kuny Martes sp.
Jaskinia pod Łodzikami występuje w obrębie wapieni dewonu górnego (franu). Powstała w wyniku krasowego poszerzenia szczelin ciosowych. Namulisko ma charakter głównie gliniasty, miejscami pokryte jest gruzem i blokami skalnymi.
Obiekt jest wilgotny, światło sięga do początków głównej komory. Flory nie stwierdzono. Faunę jaskini reprezentują pająki, komary i inne muchówki. Napotkano też ślady kuny Martes sp.
Historia
Historia eksploracji
Otwory jaskini odsłonięte zostały podczas eksploatacji wapieni prowadzonej w kamieniołomie do 1963 r. Główny ciąg jaskini odkryty został przez J. Gubałę i A. Kaszę 28.05.1995 r., korytarzyk za zaciskiem osiągnął Z. Grzela 4.10.1995 r.
Jaskinia była wzmiankowana w notatce o inwentaryzacji jaskiń świętokrzyskich (Kasza, Gubała 1995).
Jaskinia była wzmiankowana w notatce o inwentaryzacji jaskiń świętokrzyskich (Kasza, Gubała 1995).
Historia dokumentacji
Dokumentację jaskini sporządzili 20.10.1995 r. J. Gubała i A. Kasza. Lokalizację otworu schroniska wykonał 6.01.2009 r. A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60CSx. Zaktualizował A. Kasza w 2009 r.
Plan opracowali J. Gubała, A. Kasza.
Plan opracowali J. Gubała, A. Kasza.
Bibliografia
Kasza A., Gubała J. 1995 (odkrycie); Jaskinie Regionu Świętokrzyskiego 1996 (dokumentacja, plan); Urban J., Gubała, J., Kasza A. 1997a (fotografia otworu);Wąsikowski A. 2007 (wzmianka).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Andrzej Kasza