Schronisko w Borsukowej Skale II

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: P-1.11
Gmina: Nowy Targ (gm. wiejska); nowotarski; małopolskie
Właściciel terenu: prywatny
Wysokość otworu: 673 m n.p.m.
Wystawa otworu: W
Inne otwory: 2 - ku E.

Dane morfometryczne

Długość: 3.3 m
Deniwelacja: 1.5 m (-1.5m)

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.419996, E20.167337
WGS84: N49d 25.1998m, E20d 10.0402m
WGS84: N49d 25m 12.0s, E20d 10m 02.4s
UTM: Easting 439611, Northing 5474480, Zone 34

Lokalizacja otworu

Skalice Spiskie, Borsukowa Skała.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Schronisko jest usytuowane kilka metrów od Schroniska w Borsukowej Skale 1., u podstawy tej samej ścianki skalnej, ale nieco wyżej, ok. 3 m poniżej grańki szczytowej. Ma charakter niewielkiego tunelu i przechodzi na wylot pod tą grańką.

Opis jaskini

Schronisko jest utworzone w czerwonych wapieniach bulastych formacji wapienia czorsztyńskiego jednostki czorsztyńskiej. Powstało na skutek grawitacyjnego rozszerzenia powierzchni międzyławicowych, do których przebiegu (170/45) nawiązuje swym rozwinięciem.

Dno tworzy żwir wapienny z niewielką domieszką gliny. Schronisko jest suche i widne. Nacieków brak.

W pobliżu otworów na dnie stwierdzono rośliny kwiatowe: Geranium robertianum i Urtica dioica, a na ścianie Saxifraga paniculata (1 kępka płonych osobników). Dość licznie występują porosty (np. Lepraria sp.) i mchy - Homalothecium sericeum, Hylocomium splendens, Orthotrichum cupulatum, Pseudoleskea incurvata i Tortula ruralis.

Zwierząt w jego wnętrzu nie zaobserwowano.

Historia

Historia eksploracji

Schronisko nie było dotychczas opisane, ale prawdopodobnie do niego odnosi się wzmianka o szczelinie przebijającej skałę na wylot w skałce z krzyżem - J. Zakrzewicz, ok. r. 1995.

Historia dokumentacji

Schronisko zostało zinwentaryzowane 22.09.1996 r. (A. Amirowicz, W. Stefański i J. Baryła), uaktualnił J. Baryła (2009 r.).
Plan opracował A. Amirowicz.

Bibliografia

Zakrzewicz J. [ok. r. 1995] wspomina).

Źródła

Baryła J. 1997 (opis inwentarzowy i plan).

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Janusz Baryła