Schronisko utworzyło się w czerwonych wapieniach bulastych, należących do formacji wapienia czorsztyńskiego jednostki czorsztyńskiej i jest wynikiem grawitacyjnego rozszerzenia powierzchni międzyławicowych, do których przebiegu (170/50) nawiązuje swym rozwinięciem. Nacieków brak.
Namulisko tworzy gruz wapienny i glina, a przy otworze humus. Do wnętrza dociera światło rozproszone.
W otworze rośnie kilka płonych osobników Urtica dioica, a na ścianach występują porosty, mchy - Anomodon viticulosus, Homalothecium sericeum i Neckera complanata oraz nielicznie paproć Asplenium trichomanes.
Ścianki skalne w pobliżu otworu, ale już po jego stronie zewnętrznej, pokrywają rozległe i zwarte płaty Saxifraga paniculata z Asplenium trichomanes iA. ruta-muraria.
Ze zwierząt obserwowano tylko ślimaki (świdrzyki) - kilka osobników pod okapem w bezpośrednim sąsiedztwie otworu.
Schronisko zostało zinwentaryzowane 22.09.1996 r. przez A. Amirowicza, W. Stefańskiego i J. Baryłę, uaktualnił J. Baryła (2009 r.).
Plan opracował A. Amirowicz.