Schronisko Wodne pod Kramnicą

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: P-1.08
Gmina: Nowy Targ (gmina wiejska); nowotarski; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: “Rezerwat Przełom Białki pod Krempachami”
Wysokość otworu: 620 m n.p.m.
Wystawa otworu: NNE

Dane morfometryczne

Długość: 4.0 m
Deniwelacja: 0.0 m

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.429618, E20.130781
WGS84: N49d 25.7771m, E20d 07.8469m
WGS84: N49d 25m 46.6s, E20d 07m 50.8s
UTM: Easting 436972, Northing 5475579, Zone 34

Lokalizacja otworu

Skalice Spiskie - Kramnica “Rezerwat Przełom Białki pod Krempachami”.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Schronisko znajduje się w południowej, podszczytowej partii skałki stanowiącej najdalej na W wysuniętą część masywu Kramnicy (683 m n.p.m.), wznoszącą się bezpośrednio nad korytem Białki. Niewielki otwór jest widoczny ze ścieżki przechodzącej przez przełączkę w zachodniej części grzbietu Kramnicy. Otwór schroniska najwygodniej można osiągnąć od góry, ze skalnej grańki, zjazdem na linie (ok. 8 m), w linii spadku kruchego zacięcia (długość liny potrzebna do zjazdu do podstawy ściany - ok. 25 m). Dojście od dołu jest trudne (V) i ryzykowne - krucho, trawki, brak pewnej asekuracji.

Opis jaskini

Otwór o wysokości ok. 1,5 m (ponad powierzchnią wody) ma kształt zbliżony do prostokąta. Dalej prowadzi korytarz o długości 2,5 m, wypełniony wodą o głębokości ok. 0,5 m. Ze szczelin obrzeżających charakterystyczną, ustawioną prostopadle do przebiegu korytarza ściankę końcową, a głównie spod tej ścianki, wypływa pokaźny potok, który po ok. 300 m wpada do Białki.

Birkenmajer (1979) i Nyka (1995) sugerują, że jest to ujście podziemnych przepływów pod Kramnicą części wód Białki. Woda w tym wypływie (wywierzysku) jest jednak znacznie czystsza niż w Białce i ma niższą temperaturę (co stwierdził już Kowalski, 1954).Jednoznaczne wyjaśnienie, czy jest to faktycznie wylot podziemnych przepływów, czy też wywierzysko nie mające z przepływem związku, wymaga dalszych, dokładnych obserwacji, łącznie z barwieniem wody (np. fluoresceiną).

Schronisko jest rozwinięte w białych wapieniach krynoidowych formacji wapienia ze Smolegowej jednostki czorsztyńskiej.

Dno schroniska, będące jednocześnie dnem potoku, tworzy żwir wapienny. Do jego końca dociera światło rozproszone.

Ściany schroniska obficie porastają mchy: Brachythecium velutinum, Fissidens dubius, Kindbergia praelonga i Mnium hornum, wątrobowiec Conocephalum conicum oraz paproć - Asplenium viride.

Na ścianach stwierdzono larwy nie oznaczonych dokładniej stawonogów.

Historia

Historia dokumentacji

Schronisko jest zaznaczone (sygnaturą jaskini) na Mapie geologicznej pienińskiego pasa skałkowego, ark. 4 (1965).Dokumentację i pomiary przeprowadzono 10.08.1996 r. (A. Amirowicz i J. Baryła), uaktualnił J. Baryła (2009 r.).

Plan opracował A. Amirowicz.

Bibliografia

Birkenmajer K. 1979 (informacja o podziemnych przepływach); Kowalski K. 1954 (opis inwentarzowy); Mapa geologiczna pienińskiego pasa skałkowego1965 (lokalizacja na mapie); Nyka J. 1995 (informacja o przepływie).

Źródła

Baryła J. 1997 (opis inwentarzowy i plan).

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Janusz Baryła