Drogi dojścia
Opis jaskini
Schronisko jest studnią o stromych lub pionowych (od N) ścianach. Utworzyło się w uławiconych wapieniach formacji wapienia pienińskiego jednostki braniskiej. Prawdopodobnie jego geneza jest związana z procesami krasowymi; być może jest to zapadlisko powstałe nad większą próżnią krasową. Nie można jednak całkowicie wykluczyć antropogenicznej genezy tego obiektu.
Prawdopodobnie schronisko było ongiś głębsze; tak przynajmniej twierdzą znający ten teren mieszkańcy Łapsz. Obecnie jest częściowo zasypane pniami i gałęziami drzew oraz gruzem skalnym, a także osypującym się ze stoku humusem.
Schronisko jest otwarte od góry na całym swym przekroju i widne.
Mniej strome ściany studni pokrywają rośliny runa leśnego: Asarum europaeum, Asperula odorata, Impatiens noli-tangere, Oxalis acetosella i in., a także podbiał Tussilago farfara. Na skalnych ścianach i na drewnie zalegającym dno liczne są glony, porosty i mchy - Eurhynchium pulchellum, Fissidens taxifolius i Rhizomnium punctatum oraz wątrobowce - Lepidozia reptans i Plagiophila asplenioides.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko jest znane mieszkańcom Łapsz Niżnych i określane nazwą “Prosta Dziura”. Było ono już wzmiankowane w piśmiennictwie, ale bez podania dokładnej lokalizacji (J.M., 1988). Jego położenie wskazał na mapie Krzysztof Żero.
Historia dokumentacji
Schronisko zostało zinwentaryzowane 20.09.1996 r. przez J. Baryłę, uaktualnił J. Baryła (2009 r.).
Plan opracował J. Baryła.