Dziura w Maruszynie

Otwór naturalny, trójkątny, o szerokości u podstawy ok. 1 m i 1 m wysokości, znajduje się w dolnej części niewielkiej wychodni skalnej pokrytej ściółką i roślinami runa. Wejście do schroniska prawdopodobnie zostało poszerzone przez wybranie rumoszu skalnego ze spągu.

Za obniżeniem korytarza w pobliżu otworu znajduje się rozszerzenie (do 1,5 m wysokości), z boczną, rozwiniętą ku NE odnogą.

Dno schroniska pokrywa głównie rumosz skalny.

Schronisko jest rozwinięte w wapieniach jurajskich, na krzyżujących się szczelinach tektonicznych, prawdopodobnie w strefie brekcji związanej z uskokiem. Jego geneza jest jednak krasowa. Nacieków brak.

Schronisko jest zwykle suche, tylko po większych opadach woda kapie ze stropu. Do końcowych partii dociera światło rozproszone.

Na dnie w pobliżu otworu rosną: paproć Cystopteris fragilis oraz rośliny kwiatowe -Chrysosplenium alternifolium, Galeobdolon luteum, Mycelis muralis i Oxalis acetosella. Na ścianach występują zielone, mikroskopijne glony, mchy - Brachythecium velutinum, Fissidens dubius i Thuidium tamariscinum oraz wątrobowiec - Plagiophila asplenioides.

W głębi schroniska znajdują się pajęczyny (żywych pająków nie zaobserwowano) i pojedyncze muchówki (3.08.1996 r.). W rumoszu skalnym na dnie leżą współczesne kości zwierząt.