Drogi dojścia
Opis jaskini
Wszystkie otwory jaskini są naturalne. Obszerny otwór 1 ma szerokość 8 m i wysokość do 1,7 m. Otwory 2 i 3 mają średnicę około 0,8 m i nieregularne kształty. Otwór 4 stanowi studzienkę o średnicy około 1 m. Natomiast otwór 5 jest rozległy, o szerokości 9 m i wysokości do 2 m. Kolejny 6 otwór jaskini ma szerokość 0,8 m i wysokość 1, 5 m.
Za (1) otworem jaskini, w jego południowej części znajduje się powyżej 1,5 -2 m progu niewielka nachylona półka przechodząca w dwie niedostępne szczeliny z przewiewem powietrza. Główny ciąg jaskini rozciąga się za otworem w postaci krętego korytarza o szerokości dochodzącej do 6 m. W jego stropie występują liczne niewielkie kominki. Dno pokryte jest czarnymi mułkami.
W końcowej części główny korytarz rozdziela się na dwie odnogi. Północna odnoga będąca kontynuacją głównego korytarza przechodzi po kilku metrach najpierw w dwie nachylone salki zakończone od góry niewielkimi kominkami. W jednym z nich znajduje się najwyżej położony punkt w jaskini (+4,0 m.). Ten fragment jaskini położony jest blisko powierzchni ziemi, o czym świadczy gleba, korzenie i śmieci występujące w stropie kominków oraz silnie spękane skały (uwaga niebezpieczeństwo obrywów!). Odnoga ta kontynuuje się dalej w postaci niskiego, meandrującego korytarza o szerokości około 1, 5 m, który po 22 m przechodzi w 2 otwór jaskini.
Natomiast odnoga wschodnia ma początkowo charakter ciasnego korytarzyka o długości około 30 m, rozwiniętego na pochyłej szczelinie. W końcowej części korytarzyk połączony jest zaciskiem, tworzącym okresowo krótki syfon, z dalszą częścią jaskini (Schron z Przepływem) rozwiniętą w postaci ciasnego około 20 m poziomego korytarzyka, zakończonego obszerną nachyloną wnęką i 5 otworem jaskini.
W środkowej, dolnej i południowej części wnęki położone jest przejście (na poziomie okresowo płynącego cieku wodnego) do niskiej salki (Schronisko Narożne). Z południowej jej części odchodzi kilkumetrowy szczelinowy korytarzyk, w stropie którego znajduje się 1,5 m kominek wprowadzający w wyższe piętro korytarzyka i 6 otwór jaskini. W północnej części wnęki, (z 5 otworem), położony jest zacisk, za którym rozciąga się około 20 m meandrujący korytarz- Jaskinia Sympozjalna. Zaraz za połączeniem wschodni koniec korytarza zakończony jest studzienką i 4 otworem, natomiast koniec północno-zachodni stanowi 3 otwór. Dno całego systemu jaskiniowego pokrywa materiał gruzowo -mułkowy lub czarne mułki oraz piasek.
Jaskinia stanowi system kanałów okresowo czynnego podziemnego cieku wodnego rozwiniętego w obrębie gipsów szablastych i szkieletowych mioceńskiej serii osadów ewaporatowych. Na ścianach widoczne są liczne krasowe wymycia. W korytarzykach Schroniska Narożnego ściany miejscami pokryte są niewielkimi naciekami gipsowymi. Światło sięga kilka metrów za otwór 1, 2 , 3 i 4, natomiast przy otworach 4 i 6 dochodzi do dna studzienek. Otwór 5 jest całkowicie widny. Ogólnie cała jaskinia jest wilgotna z okresowo płynącym ciekiem wodnym , tworzącym miejscami krótkie syfony.
Flory nie obserwowano. Stwierdzono występowanie licznych pająków. Na powierzchni kałuż w obserwowano skoczogonki, chrząszcze wodne oraz kusakowate Quedius masomelinus (Marsh.), będące troglofilami (Gubała 1996). Według gospodarzy terenu w jaskini żyją borsuki Meles meles, a szczeliny przy otworze ( 1) latem wykorzystują nietoperze. W dawnym Schronisku Narożnym obserwowano motyle z gatunku Scoliopteryx libatrix (L.) a w Schronie z Przepływem motyle z gatunku rusałka pawik Inachis io (L.) Napotkano również ślady pobytu lisa Vulpes vulpes (L.).
Historia
Historia eksploracji
J. Gubałę, A. Kaszę i J. Urbana. Po udokumentowaniu w 1999 r jaskinia miała 67 m długości i 4 m deniwelacji. W październiku 2002 r. podczas 36. Sympozjum Speleologicznego Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika odbywającego się w Pińczowie dokonano istotnych odkryć w Jaskini Aleksandrowskiej oraz obiektach położonych w jej pobliżu połączonych z nią później w jeden system. W dniu 26.10.2002 r. w czasie sesji terenowej w Dolinie Aleksandrowskiej M. Daszkiewicz i A. Wojtoń (Wałbrzyski Klub Górski i Jaskiniowy) łączą Schron z Przepływem ze Schroniskiem Narożnym dodatkowo przedłużając o 2 m ciasny korytarz w Schronie z Przepływem; A.Kasza i J.Kuptz odkrywają wejście do Jaskini Sympozjalnej i eksplorują ją do rejonu drugiego otworu natomiast B. Bartel, P. Fryś i M. Wawryka (Sekcja taternictwa Jaskiniowego Klubu Wysokogórskiego Kraków) odkopują drugi otwór Jaskini w Aleksandrowie i odkrywają ponad 20 m nowego korytarza połączonego z północną odnogą głównego ciągu jaskini (Wiśniewski 2002c, (M. Sz.) 2002, Wojtoń 2004).W sierpniu 2006 r. D.Guzik i A.Wojtoń (WKGiJ) łączą poprzez zaciski Jaskinię Aleksandrowską ze Schronem z Przepływem i Jaskinią Sympozjalną (Wojtoń 2006).
Historia dokumentacji
Lokalizację otworu jaskini wykonał 29.03.2009 r. A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60 CSx. Zaktualizował w 2009 r. A. Kasza.
Plan opracowali J. Gubała i A. Kasza oraz M. Daszkiewicz, D. Guzik i A. Wojtoń.