Jaskinia na Kontakcie

Naturalny 1 otwór jaskini znajduje się pod obszernym okapem. Ma trójkątny kształt, szerokość 5,4 m i wysokość 1,2 m. Otwór 2 również jest naturalny ma szerokość 2,7 m i wysokość 0,5 m. Za otworem 1 rozwija się bardzo niski (0,2-0,5 m) rozległy korytarz początkowo biegnący na południe a później skręcający na wschód, równolegle do przebiegu doliny. W krasowo wymodelowanym stropie, wzdłuż spękania ciosowego rozwinięta jest szczelina z niewielkimi kominkami. W kierunku południowym od głównego korytarza odchodzi kanał o długości 4 m. Dociera on do spągu gipsów i stropu leżących niżej margli. Po nachylonym stropie margli korytarzyk ten wznosi się lekko ku górze i zakończony jest zawaliskiem. W dalszej części główny korytarz osiąga szerokość do 6 m i po około 35 m dochodzi do położonego po północnej stronie wylotu poprzecznego korytarza. Natomiast główny korytarz biegnie jeszcze dalej kilka metrów w kierunku równoległym do przebiegu doliny. Końcowa jego część jest całkowicie zamulona osadami. Poprzeczny korytarz (Jaskinia pod Wygódką) ma szerokość do 4 m i wysokość do 1 m i zakończony jest 2 otworem jaskini. Przed wyjściem z jaskini w prawej ścianie korytarza znajduje się przejście do małej salki o średnicy około 1,5 m z charakterystycznym stropem zbudowanym ze splątanych korzeni drzew.

Jaskinia położona jest w obrębie gipsów szklicowych mioceńskiej serii osadów ewaporatowych i stanowi fragment podziemnego przepływu Potoku Aleksandrowskiego.

 Przy otworze 1 jaskini na ścianach obserwuje się gipsowe naskorupienia. Dno głównego korytarza jest płaskie, utworzone z czarnych mułków.

Obiekt jest wilgotny, z okresowym ciekiem, który w czasie przyboru wód staje się większy, wypływając z 1 otworu jaskini. Rozproszone światło sięga kilka metrów za oba otwory. W bocznej salce przy 2 otworze jaskini zaobserwowano korzenie drzew. Obserwacji flory nie prowadzono. Faunę reprezentują pająki, motyle z gatunku rusałka pawik Inachis io (L.), dżdżownice, komary, muchówki, ślimaki oraz stonoga murowa Oniscus asellus (L.). Widoczne są również ślady obecności drapieżników (lis, kuna).

Główna część Jaskini na Kontakcie została odkryta przez J. Urbana i J. Gubałę 23 sierpnia 1996 r. w trakcie wykonywania waloryzacji przyrodniczej Nidziańskiego Parku Krajobrazowego. W ramach inwentaryzacji jaskiń Niecki Nidziańskiej Jaskinia na Kontakcie i Jaskinia pod Wygódką zostały udokumentowane przez J. Gubałę i A. Kaszę. Pierwszy obiekt miał wówczas 41 m długości a drugi 12 m. W dniu 26.10.2002 r. w czasie sesji terenowej (podczas 36. Sympozjum Speleologicznego Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika odbywającego się w Pińczowie) w Dolinie Aleksandrowskiej W. Rogala przedłuża główny korytarz Jaskini na Kontakcie o około 10 m stwierdzając możliwość dalszej eksploracji ( Wiśniewski 2002c). W listopadzie 2003 r. eksplorację kontynuują M. Daszkiewicz, D. Guzik i A. Wojtoń i odkrywają połączenie z Jaskinią pod Wygódką (Wojtoń 2004).

Dokumentację Jaskini Na Kontakcie i Jaskini pod Wygódką sporządzili 25.10.1998 r. J. Gubała i A. Kasza, a partii połączeniowych M. Daszkiewicz i A.Wojtoń w listopadzie 2003 r. Lokalizację otworu jaskini wykonał 29.03.2009 r. A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60 CSx. Zaktualizował w 2009 r. A. Kasza.
Plan opracowali J. Gubała, A. Kasza,  M. Daszkiewicz i A.Wojtoń.

Jaskinie Niecki Nidziańskiej 1998 (dokumentacja, plan); Gubała J., Kasza A., Urban J. 1999 (opis, plan); Chwalik A., Głazek J., Gubała J., Kasza A., Urban J. 2002 (krótki opis); Urban J., Gubała J., Kasza A. 2003 (lokalizacja, długość); Ponikiewski A. 2005 (wzmianka); Wiśniewski W.W. 2003 (wzmianka o odkryciach); Wojtoń A. 2004 (odkrycie połączenia obu jaskiń); Urban J. 2008 (opis, lokalizacja).

Urban J., Gubała J. 1996.

Jerzy Grodzicki

Andrzej Kasza | Jacek Gubała | Jan Urban