Drogi dojścia
Opis jaskini
Wszystkie otwory jaskini są naturalne. Otwór pierwszy ma szerokość około 12 m i stanowi wejście do płytkiej wnęki podskalnej połączonej w kierunku południowym z dalszą jaskinią. Drugi otwór ma szerokość 1 m, wysokość 0,6 m i położony jest obok południowej części otworu pierwszego. Otwór trzeci stanowi wylot studzienki o średnicy 0,8 m. Czwarty otwór ma charakter wejścia do obszernej wnęki skalnej o szerokości 8 m. Jaskinia składa się z dwóch odmiennych części.
Pierwsza część rozwinięta jest wzdłuż ściany gipsowej i stanowi podcięcie skalne wykorzystywane dawniej i obecnie przez Potok Skorocicki. Do jaskini potok wpływa w rejonie otworu drugiego, a wypływa w rejonie czwartego otworu.
Druga część jaskini rozpoczyna się przy południowym krańcu otworu pierwszego ciasnym rurowatym korytarzykiem biegnącym w kierunku wschodnim. Po około 6 m korytarzyk ten wprowadza do obszerniejszego korytarza o rozciągłości generalnie południkowej. Długość jego wynosi 25 m, szerokość do 5 m a wysokość do 2 m. Dno pokryte jest gipsowym gruzem, czarnymi mułkami oraz żółtymi glinami. W jego południowej części znajduje się lejek krasowy przechodzący w ciasną studzienkę o głębokości 1,3 m o dnie zalanym wodą. Również w tej części korytarza położone są dwa krótkie i ciasne korytarzyki tworzące boczne odnogi. W kierunku północnym główny korytarz przechodzi w wąską szczelinę o szerokości około 1 m, która następnie doprowadza do ciasnej studzienki o głębokości 2 m. Z dna studzienki odchodzi korytarzyk o długości 5 m podchodzący pod północny fragment pierwszego otworu jaskini.
Jaskinia rozwinięta jest w gipsach szkieletowych z wkładkami (soczewkami) gipsów laminowanych, drobnoziarnistych mioceńskiej serii osadów ewaporatowych. W ścianach i stropie korytarza obserwuje się ładne formy mikrorzeźby krasowej - niewielkie kominki i rozmycia, kanaliki krasowe. Miejscami na ścianach występują wtórne naskorupienia gipsowe (groniasto - krzaczkowe) i nacieki kalcytowe (małe stalaktyty i polewy). Dno jaskini pokryte jest miejscami czarnymi mułkami, w dalszych partiach żółtymi glinami oraz blokami i gruzem gipsowym.
Główny element jaskini kanał krasowy biegnący równolegle do rozciągłości doliny stanowi fragment dawnego podziemnego przepływu potoku. Kanał ten położony jest obecnie powyżej zwierciadła wód cieku, jednak studzienka w jego południowej części sięga prawie poziomu zwierciadła wód. W rejonie otworów oraz miejscami w głównym korytarzu jaskinia jest wilgotna (kapiąca woda i mokre ściany). Dnem jaskini w rejonie otworów wejściowych przepływa Potok Skorocicki.
Rozproszone światło sięga w rejon otworów oraz do początków korytarzyka doprowadzającego do głównego korytarza jaskini.
Obserwacji flory nie prowadzono. Faunę reprezentują liczne pająki, motyle z gatunku szczerbówka ksieni Scoliopteryx libatrix (L.). Stwierdzono tu występowanie pająka Porrhomma palidium Jackson oraz nietoperzy z gatunku gacek brunatny Plecotus auritus (L.). Widoczne są również ślady pobytu lisa Vulpes vulpes (L.).
Historia
Historia eksploracji
Historia dokumentacji
Plan opracowali J. Gubała i A. Kasza.