Numer inwentarzowy: N-2.62
Gmina: Busko-Zdrój (gmina miejsko-wiejska); buski; świętokrzyskie
Właściciel terenu: komunalny
Zarządca: pomnik przyrody nieożywionej
Wysokość otworu: 214 m n.p.m.
Wystawa otworu: ku górze
Inne otwory: 2 - ku górze, 214 m n.p.m.
WGS84: N50.450278, E20.692222
WGS84: N50d 27.0167m, E20d 41.5333m
WGS84: N50d 27m 01.0s, E20d 41m 32.0s
UTM: Easting 478149, Northing 5588742, Zone 34
Jaskinia znajduje się na południe od zabudowań Siesławic w pobliżu skrzyżowania dróg Busko - Skorocice oraz Siesławic - Chotelek w obrębie odsłoniętych gipsowych ścian.
Drogi dojścia
od skrzyżowania idziemy drogą kilkanaście metrów w stronę Chotelka. Następnie kierujemy się na południowy -zachód wchodząc na teren rozległego uwału krasowego. Po kilkunastu metrach odnajdujemy wyraźną gipsową ścianę, u podnóża której w niewielkim owalnym zagłębieniu znajdują się słabo widoczne otwory jaskini. Dojście bez trudności. Zwiedzanie utrudniają liczne śmieci oraz woda okresowo zalewająca dno jaskini.
Opis jaskini
Otwór 1 stanowi studzienka o wymiarach 1,4x7 m, również otwór 2 jest studzienką o wymiarach 3x1 m. Za otworami rozwija się początkowo niski, opadający krasowy korytarz, który po kilku metrach doprowadza do dwóch bloków gipsowych. W kierunku SE korytarz po około 5 m skręca na NE i zakończony jest zawaliskiem oberwanych płyt gipsowych (z możliwością dalszej eksploracji). Natomiast w kierunku NW korytarz przechodzi w obszerną salę o średnicy około 10 m i wysokości do 1,4 m. Z SW części sali odchodzą dwie odnogi: zachodnią stanowi krótki, 6 m korytarz o wysokości do 0,4 m natomiast południowa rozwinięta jest w postaci mytego korytarza o szerokości do 2 m i wysokości do około 1 m o dnie zalanym wodą. Po około 12 m korytarz zwęża się do 0,7 m i zablokowany jest dalej licznymi śmieciami (plastikowe butelki), które znacznie utrudniają dalszą eksplorację.
Jaskinia występuje w gipsach szkieletowych i szablastych mioceńskiej serii osadów ewaporatowych. Dno jaskini w części przyotworowej pokryte jest gliniastym namuliskiem
Obiekt jest wilgotny, przez znaczną część roku w głębszych partiach stagnuje woda. Rozproszone światło sięga niedaleko za otwór. Flory nie obserwowano. Faunę reprezentują liczne pająki.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została zlokalizowana i pomierzona przez B.W. Wołoszyna we wrześniu 1989 r. (Wołoszyn 1990). Głazek (1993) sugeruje jej identyfikację ze Schroniskiem w Siesławicach II. W ramach inwentaryzacji jaskiń Niecki Nidziańskiej jaskinia została udokumentowana (opis, plan) 13.03.1999 r. przez A. Kaszę przy współpracy J. Kozubek. Ze względu na wysoki stan wody pomierzono wówczas korytarze o długości 20 m. Ponownie jaskinia została spenetrowana i skartowana w sierpniu 2006 r. przez D. Guzika i A. Wojtonia (Wałbrzyski Klub Górski i Jaskiniowy) (Wojtoń 2006).
Historia dokumentacji
Dokumentację jaskini sporządził 13.03.1999 r. A. Kasza oraz w sierpniu 2006 r. D. Guzik i A. Wojtoń. Lokalizację otworu jaskini wykonał 14.12.2008 r. A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60 CSx. Zaktualizował w 2009 r. A. Kasza.
Plan opracowali D. Guzik i A. Wojtoń.
Bibliografia
Wołoszyn B. W. 1990 (opis, plan); Głazek J. 1993 (identyfikacja); Jaskinie Niecki Nidziańskiej 1998 (dokumentacja, plan); Chwalik A., Głazek J., Gubała J., Kasza A., Urban J. 2002 (długość, plan); Urban J., Gubała J., Kasza A. 2003 ( plan - wzmianka); Wojtoń A. 2006 (opis , nowy plan); Urban J. 2008 (plan –wzmianka); Urban J. Andreychouk V., Gubała J., Kasza A. 2008 (plan-wzmianka).
Źródła
Wołoszyn B. W., Wołoszyn K. P. 1990
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Jan Urban | Andrzej Kasza
