Dwie Studnie

Oba otwory jaskini są prawdopodobnie naturalne. Otwór pierwszy stanowi wylot studzienki i ma w planie poziomym kształt trójkąta o podstawie długości 2,6 m, a wysokość 1 m. Drugi otwór ma pionowy charakter o wymiarach 1,6 x1 m i położony jest około 6 m od pierwszego. Poniżej otworu pierwszego rozwija się studzienka o głębokości 2,5 m przechodząca w korytarz krasowy o długości 10 m, szerokości do 5 m i wysokości do 2,5 m. W południowej części korytarza znajduje się niewielka studzienka zalana wodą stanowiąca najniżej położone miejsce w jaskini (-3,5 m). Od zachodniej ściany korytarza odchodzą liczne ciasne szczeliny od długości kilku metrów. Na północ od wejściowej studzienki główny korytarz przechodzi w zacisk, za którym rozciąga się dalsza część jaskini dostępna również drugim otworem. Ten fragment jaskini składa się z dwóch niewielkich salek połączonych krótkim korytarzykiem w rejonie otworu drugiego.

Jaskinia występuje w obrębie gipsów szkieletowych i szablastych mioceńskiej serii osadów ewaporatowych. Stanowi formę krasową utworzoną na szczelinach ciosowych i powierzchniach międzyławicowych. Miejscami na ścianach występują nacieki gipsowe. Dno jaskini pokryte jest czarnym ilastym namuliskiem a w rejonie otworów glebą.

Obiekt jest wilgotny, okresowo najniższe części zalewane są wodą. Rozproszone światło sięga do dna wejściowych studzienek.

Florę reprezentują liczne trawy przy otworach. Licznie występują pająki. Widoczne są również ślady pobytu lisa Vulpes vulpes (L.).