Drogi dojścia
Od kopuły szczytowej Zadnich Gór (973 m n.p.m.) i jednocześnie od szlaku turystycznego, kierujemy się na S i po przejściu około 150 m dochodzimy na skraj urwiska, poniżej którego znajdują się dwa równolegle, skaliste wały, rozdzielone zapadliskami. Jaskinia usytuowana jest w drugim wale. Jest on niższy i mniej wyraźny od pierwszego a na S przechodzi w stromy stok zasłany licznymi wantami. Nieduży wieloboczny otwór umiejscowiony jest w szczytowej części wału, pomiędzy spiętrzonymi blokami. Oprócz tego jaskinia kontaktuje się z powierzchnią dwoma ciasnymi,poziomo usytuowanymi otworami.
Opis jaskini
Cała jaskinia rozwinięta jest pomiędzy spiętrzonymi blokami. Zadnia Dziura składa się z ciasnych, wstępnych przełazów i z niedużej salki o wymiarach 2 m x 2 m x 1, 5 m.
Dziura utworzyła się w gruboławicowych piaskowcach magurskich. Rozproszone światło sięga do końca. W całości znajduje się w zasięgu zmian meteorologicznych na powierzchni terenu. Fauna i flora nie były obserwowane.Historia
Historia eksploracji
Zadnia Dziura została odkryta 10 lutego 1990 r. przez E. Borka i K. Farona.
Historia dokumentacji
Tego samego dnia została skartowana przez E. Borka i K. Farona. Pomiary wykonano busolą geologiczną i taśmą parcianą. Dane zaktualizował E. Borek w 2009 r.
Plan opracował E. Borek.
Plan opracował E. Borek.
Bibliografia
Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 1997b: (opis inwentarzowy i plan).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Edward Borek