Drogi dojścia
Od wsi Łysina idziemy na N na Ścieszków Groń. Ze szczytu kierujemy się na E. Skręcając w prawo wchodzimy w las gdzie znajduje się zespół skałek i rowów rozpadlinowych zwany „Zamczysko”. Dojść tu można również szlakiem turystycznym (znaki zielone) z Kocierza Górnego. Spod największej ściany. Stąd, kierując się na SE, idziemy około 70 m do otworu jaskini znajdującego się w ścianie rowu, za dużą wantą. Otwór łatwy do znalezienia. Zwiedzanie bez trudności, choć ciasno.
Opis jaskini
Otwór wejściowy (szerokości 2 m) ograniczony z prawej strony dużą wantą prowadzi przez niewielki próg (w dół) do niszy, od której ku SE odchodzi prosta, kończąca się ślepo szczelina (długości 5,5 m; wysokości 8 m; szerokości na wstępie 0,4 m, na końcu 0,2 m). Ściany są lite, w środkowej części, w niewielkim stopniu zaburzone. Dno poza dwoma małymi progami (na początku i na końcu szczeliny) jest płaskie. W stropie znajduje się
bardzo wąskie pęknięcie ku powierzchni.
Szczelina powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych, głównie w wyniku ruchów odprężeniowo-grawitacyjnych. Dno pokryte rumoszem. Szczelina jest sucha, wyczuwa się lekki przewiew. Światło sięga do końca. Flory i fauny nie obserwowano.
bardzo wąskie pęknięcie ku powierzchni.
Szczelina powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych, głównie w wyniku ruchów odprężeniowo-grawitacyjnych. Dno pokryte rumoszem. Szczelina jest sucha, wyczuwa się lekki przewiew. Światło sięga do końca. Flory i fauny nie obserwowano.
Historia
Historia eksploracji
Do czasu udokumentowania brak konkretnych wzmianek o tym obiekcie w literaturze. Jednak ogólne wzmianki o „dziurach albo lochach szerokich i głębokich” z tego terenu podaje już A. Komoniecki (1704, 1866), a wybrane formy skałkowe opisuje Z. Alexandrowicz (1978). Jaskinię wskazał A. Gawron.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń beskidzkich materiał dokumentacyjny zebrali dnia 22 stycznia 1989 r. A. Gawron, P. Sowula, J. Pukowski i J. Ganszer ze Speleoklubu Bielsko-Biała. Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. J. Ganszer w 2003 r. pomierzył współrzędne geograficzne GPS, w 2004 r. wysokość n.p.m. P. Beczała (Speleoklub Bielsko-Biała). Dane zostały zaktualizowane w 2009 r.
Plan opracował J. Ganszer.
Bibliografia
Ganszer J. 1989 (wzmianka o wyjeździe inwentaryzacyjnym); Klassek G. 1989 (wzmianka o inwentaryzacji); Klassek G. 1990 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza Karpackiego); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1999 (wzmianka o obiekcie); Żera A. 2000 (schemat lokalizacji obiektu); Szura C., Żera A. 2001 (schemat lokalizacji obiektu- zła nazwa Szczelina w Wantach).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Grzegorz Klassek